การกดจุดบนฝ่าเท้านับว่าเป็นศาสตร์ตำราอีกแขนงหนึ่งที่ได้รับความนิยมกันมาก อีกทั้งยังได้รับการส่งเสริมจาก กระทรวงสาธารณสุข เปิดอบรมให้ผู้สนใจ ซึ่งมีทั้งแพทย์ พยาบาล อนามัย และผู้สนใจทั่วไป แต่ก็ไม่มีตำราใดที่จะเขียนรายละเอียดของจุดสะสะท้อนต่าง ๆ จึงทำให้มีผู้นำไปใช้ไม่ถูกต้อง การกดจุดฝ่าเท้า เป็นศาสตร์และตำราแขนงหนึ่งของจีน ซึ่งมีมาตั้งแต่สมัยโบราณโดยมีความเก่าแก่มากกว่า 5,000 ปี ตั้งแต่องค์จักรพรรดิหวงตี้ ปกครองแผ่นดินจีนและมีบันทึกไว้ในหนังสือวังต้องห้ามของยุคนั้น ในปี ค.ศ.1913 Dr. W. Fitzgerald แพทย์ชาวอเมริกาได้ค้นคว้าและแต่งบทความเกี่ยวกับการกดจุดฝ่าเท้า การดูแลรักษาสุขภาพด้วยการแบ่งการรักษาร่างกายของเราออกเป็น 10 แถบ และเป็นที่ยอมรับกันในวงการแพทย์ตะวันตกเพิ่มมากขึ้น ในปี 1935 มีพยาบาลชาวสวิตเซอร์แลนด์ ได้แต่งบทความเกี่ยวกับการกดจุดฝ่าเท้า และนำออกเผยแพร่ พร้อมทั้งจัดให้มีการฝึกฝนอบรมให้แก่ผู้สนใจ จึงทำให้การดูแลรักษาสุขภาพด้วยการกดจุดฝ่าเท้านี้เผยแพร่เข้าไปในประเทศแถบตะวันตก ปัจจุบันสถาบันวิจัยเพื่อสุขภาพโวเซอนานาชาติ หรือ สถาบันเยียกเจ๊ยะไต้หวัน ได้ทำการอบรมและการสอนแบบเต็มหลักสูตร อีกทั้งได้รับผู้ป่วยเข้าทำการรักษาที่สถาบันฯ พร้อมกับการพยายามเผยแพร่ความรู้ไปยังประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก จนในปัจจุบันมีตัวแทนของสถาบัน ฯ ถึง 48 ประเทศ ซึ่งรวมทั้งประเทศไทยอีกด้วย.