ทับทิมก้มมองสภาพตัวเอง ร่างกายของเธอเปลือยเปล่า ไร้ซึ่งอาภรปกปิดห่อหุ้ม ตอนนี้ตัวเธอนอนล่อนจ้อนบนเตียงไม้แข็งกระด้าง มันถูกวางเอาไว้ตรงริมตู้สภาพเก่า ไม่รู้ยังใช้งานได้อยู่หรือเปล่า เมื่อมองเลยไปยังด้านนอก สิ่งที่เธอเห็นคือต้นไม้สูงใหญ่ กำลังโยกไหวไปตามทิศทางลมดูถมึงทึง น่าเกรงขาม และเมื่อก้มมองสภาพของตนเองซ้ำอีกครั้ง ทับทิมต้องกัดริมฝีปากข่มความรู้สึกสมเพชเวทนาไว้อย่างสุดฤทธิ์ เธอปล่อยให้น้ำตาไหลพรากโดยไม่คิดยกมือป้ายมันทิ้ง ปล่อยให้มันไหลเคอะใบหน้างาม เธอไม่นึกสนใจอะไรทั้งนั้นอีกต่อไปแล้ว ถ้าตายก็ขอให้ตายๆไปเลยจะได้ไม่ทรมาน... ************************** ซู่! เสียงสาดน้ำดังซู่ก่อนเสียงกระป๋องจะหล่นกระทบกับพื้นพนังห้องเสียงดังโครมใหญ่ ปลุกคนนอนหลับใหลให้สะดุ้งตัวตื่น ทับทิมสะดุ้งเฮือก รีบลนลานถลนลืมตาขึ้นมา พร้อมส่งเสียงร้องครวญคราง เมื่อร่างกายเปลือยเปล่าของเธอเปียกโชกไปด้วยน้ำ เธอปาดน้ำบนใบหน้าทิ้ง ก่อนปัดหยดน้ำออกจากร่าง และพอหญิงสาวแหงนเงยหน้าขึ้นมองผู้ประทุษร้ายด้วยหัวใจเดือดดาล กะจะด่าให้หายเจ็บใจสักคำ ทว่าสิ่งที่เธอเห็น กลับทำเอาต้องอ้าปากค้างสมองมึนงงอย่างเหนือความคาดหมาย เมื่อไอ้โจรจิตใจอำมหิตที่มันจับตัวเธอมา จะเป็นคนที่เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะกล้าทำอะไรแบบนี้ได้ “คุณรบิล”