จ้าวอี้ถังมองสบตาจื่อลู่ แววตาของเขาหวานระยับจนนางขวยเขิน "เจ้างดงามน่ารักมากขึ้นทุกครั้งที่ข้าเห็น" ไม่เพียงมองนางด้วยสายตาหวานเยิ้ม แต่คำพูดของเขายังหวานอีกด้วย ผู้ชายปากหวานเชื่อถือได้หรือไม่หนอ จื่อลู่ก้มหน้างุด เขินจนพวงแก้มแดงซ่าน จ้าวอี้ถังยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะเลื่อนสายตามองลงไปที่มือซ้ายของนางก็เห็นแหวนหยกสีเขียวใสสวมที่นิ้วนางซ้ายเหมือนเดิม "ตามข้ามาทางนี้สิ" จ้าวอี้ถังเดินนำจื่อลู่ไปที่ด้านหลังร้าน จื่อลู่เดินตามเขามาอย่างงงๆ ก่อนจะตะลึงเมื่อเห็นว่าด้านหลังร้านเป็นสวนสวยงาม มีต้นไม้และดอกไม้นานาพันธุ์ มีนกโบยบินหยอกล้อกัน ผีเสื้อสีสวยดอมดมดอกไม้งาม กระต่ายตัวน้อยวิ่งเล่นกันไปมาหลายตัว "ที่นี่คือสถานที่ที่ข้าชอบมาพักผ่อน ผ่อนคลายจากการดูแลร้าน" เขาพูดกับนางเหมือนชวนคุย จื่อลู่แทบไม่ได้สนใจเขาเลยเพราะมัวแต่มองนั่นมองนี่เพลินๆ ดังนั้นนางจึงไม่ได้รู้เลยว่าบัดนี้ คุณชายเจ้าของร้านกำลังค่อยๆเอื้อมมือมาลูบสะโพกของนาง "อุ๊ย!" สาวน้อยถึงกับสะดุ้งก่อนจะถอยห่างจากเขา ดวงตากลมโตมองคุณชายมือไวอย่างตกใจ จ้าวอี้ถังมองสาวน้อยน่ารักอย่างหลงใหล "ข้าชอบเจ้า" "ท่านช่างลามกยิ่งนัก" สาวใช้ตัวน้อยว่าเขาพลางหน้าแดง มองเขาอย่างขุ่นเคือง แต่ว่าในใจแอบตื่นเต้นอยากให้เขาจับอีกบ่อยๆ จ้าวอี้ถังก้าวเท้ามาหานาง ต้อนนางให้จนมุมก่อนจะกักร่างเล็กบางของนางไว้จนร่างของเขากับนางแนบชิดกัน รับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน "ท่าน...จะทำอะไรเจ้าคะ?" จื่อลู่หวาดหวั่นและตื่นเต้น ทั้งยังเขินอายจนแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว