พอผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ผมก็ได้ยินเสียงเตียงนอนดังออกมาเป็นจังหวะเหมือนกับมีใครกำลังมาทำอะไรกันอยู่ในห้อง ผมจึงเดินออกจากห้องแต่งตัวไปเพื่อจะไปดูว่ามันคือเสียงอะไร แต่สิ่งที่ผมเห็นบนเตียงนอนคือ...เควินกำลังเริงรักอยู่กับคุณเอมมี่เพื่อนเก่าของเขา ผมยืนดูภาพบาดตาบาดใจอยู่นานจนผมรู้สึกชาไปทั้งตัว จนผมไม่อาจจะทนดูได้อีกต่อไปแล้ว ผมจึงหันหลังเตรียมเดินออกจากห้องไป แต่คุณเอมมี่ก็หันมาถามผมเสียงสั่นว่า "วา...ยุ สะ...สบาย...ดีไหม...เควิน...เบา ๆ ค่ะ อืม...เควิน วายุ...ไม่เจอ...กันนานเลยนะ...เควิน เอมมี่ไม่ไหวแล้วค่ะ...เควิน" ผมหยุดฟังคำถามของคุณเอมมี่จนจบ แล้วผมก็รีบผลักประตูวิ่งออกจากห้องไปจนไปถึงห้องโถง แต่ตอนนี้ผมไม่ได้ร้องไห้อีกแล้ว เพราะน้ำตาของผมมันตกในไปหมดแล้ว ผมตั้งใจจะออกไปหาเจ้าโอโม่ แต่แม่นมของเควินก็ถือโทรศัพท์เดินเข้ามาหาผม แล้วก็ยื่นโทรศัพท์ให้ผม และบอกผมว่า "คุณวายุ...คุณรามโทรมาจากอิตาลีค่ะ คุณรามอยากคุยสายกับคุณวายุค่ะ" ผมรีบรับโทรศัพท์จากมือของแม่นมมาและกล่าวขอบคุณ แล้วผมก็ถือโทรศัพท์เดินไปที่ห้องรับแขก และผมก็พยายามควบคุมเสียงของตัวเองให้ปกติที่สุด แล้วคุยกับพี่รามผ่านทางโทรศัพท์ว่า "สวัสดีครับพี่ราม วายุนึกว่าพี่รามจะลืมน้องชายคนนี้ซะแล้วนะเนี่ย" "วายุ? สบายดีนะ? " "ครับสบายมากเลยล่ะครับ" "วายุ? คุณเควินเขาดีกับวายุไหม? เขาไม่ได้ทำร้ายอะไรวายุอีกใช่ไหม?" "ไม่ครับ...คุณเควินใจดีกับวายุมาก ๆ เลยครับ เขาไม่ได้ทำร้ายอะไรวายุเลย" "อืม...ดีแล้วล่ะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าพี่ก็จะกลับแล้วล่ะ วายุอยากได้อะไรจากอิตาลีไหมครับ?" "ไม่ครับ...วายุไม่อยากได้อะไรเลย" "แน่ใจนะว่าไม่อยากได้อะไร?" "แน่ใจครับ" "ถ้างั้น...พี่ไปทำงานก่อนนะ วายุดูแลสุขภาพด้วยนะ อาทิตย์หน้าเจอกันครับ " "ครับ...แล้วเจอกันครับ" ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ผมกับพี่รามคุยกันเพียงสั้น ๆ แล้วพี่รามก็ขอตัวไปทำงาน แล้วก็วางสายไป พอพี่รามวางสายผมก็หันหลังกลับไปหาแม่นมเพื่อที่จะบอกแม่นมว่า...ผมคุยเสร็จแล้ว แต่ผมกลับเจอคนที่ผมไม่อยากเจอเลยในตอนนี้ เพราะเควินกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟาด้านหลังผม ผมเลือกที่จะไม่พูดอะไรและเดินผ่านหน้าเขาไปอย่างเงียบ ๆ แต่เควินก็คว้าข้อมือผมเอาไว้และบีบข้อมือผมจนเหมือนกระดูกผมจะแตก แล้วเขาก็ถามผมเสียงรอดไรฟันออกมาว่า "คุยกับชู้เสร็จแล้วเหรอวายุ?" "เสร็จแล้วครับ...แล้วคุณเควินล่ะครับ? ต้อนรับแขกเสร็จแล้วเหรอครับ?" "เสร็จแล้ว" "แขกของคุณเควินคนนี้คงจะพิเศษมากเลยสินะครับ จนถึงกับต้องต้อนรับกันถึงบนเตียงเลย แล้วถึงใจไหมล่ะครับ?" "ก็ไม่เลวนะ" "ไม่เลว...แล้วทำไมไม่ต้อนรับต่อล่ะครับ ลงมาทำไมข้างล่างล่ะ หรือว่า...จะย้ายมาต้อนรับกันต่อที่โซฟา ถ้างั้นก็ตามสบายนะครับ ผมไม่รบกวนเวลาของคุณกับแขกของคุณหรอก ปล่อยผมได้แล้วครับ เดี๋ยวแขกของคุณมาเห็นเข้า มันจะดูไม่ดีนะครับ" "ผมส่งแขกกลับบ้านแล้วล่ะ...เธอไม่เห็นหรอก" "ทำไมส่งแขกกลับบ้านเร็วจังครับ? ผมกำลังคิดว่าจะกลับขึ้นไปดูลีลาการต้อนรับแขกของคุณเควินต่ออยู่พอดีเลย ว้า... เสียดายจังนะครับ" "วายุ!!! " "คุณเควิน!!! ปล่อยผมครับ!!!" "คุณวายุครับ...วันนี้คุณวายุยังไม่ได้ทำหน้าที่ของคุณเลยนะครับ" "หน้าที่อะไร?" "หน้าที่บนเตียง" "ทำไม? เมื่อกี้ยังไม่สุดอีกเหรอ? ถ้าไม่สุดก็ไม่น่าหยุดนะครับ...น่าจะเอากันโต้รุ่งไปเลย...อุ๊บ!!!" ***** "คุณทำแบบนี้กับผมทำไม?" "ทำอะไร?" "คุณพาคุณเอมมี่เข้ามาทำอะไรกันในบ้านต่อหน้าผมทำไม? คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าผมรักคุณมาก แล้วทำไมคุณยังทำแบบนี้อยู่อีก? ทำไมคุณต้องทำร้ายความรู้สึกผมขนาดนี้? ทำไม?" "วายุ? ก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง...เพราะคุณมันงี่เง่า! ไม่มีเหตุผล! ขี้หึงไม่เข้าเรื่อง! ชอบแสดงความเป็นเจ้าของ! ผมก็เลยเบื่อ! ผมเลยต้องหาทางระบายออกด้วยวิธีนี้ไง!" "คุณเควิน? วายุขอโทษครับ...ขอโทษ... ฮึก ฮึก ฮึก ต่อไปนี้วายุจะไม่งี่เง่าอีกแล้วครับ" "ขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็พักผ่อนเถอะได้แล้ว... ผมจะออกไปข้างนอก" "คุณเควิน?" เควินบอกว่าจะออกไปข้างนอก แล้วเขาก็ลุกขึ้นแล้วหันหลังเดินออกไป แต่ผมจำได้ว่าเมื่อตอนกลางวันเขาบอกผมว่า...ตอนเย็นเขามีงานและต้องออกไปข้างนอก แต่ผมสังเกตุการแต่งตัวของเขาตอนนี้ มันไม่ใช่เสื้อผ้าที่จะใส่ไปออกงานเลย เพราะเควินเขาใส่เสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์เหมือนเขากำลังจะไปเที่ยว ผมทำใจให้เขาเดินจากผมไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่เข้าใจกันไม่ได้ ผมจึงรีบวิ่งเข้าไปกอดเควินจากด้านหลังเอาไว้ เพื่อเหนี่ยวรั้งเขาเอาไว้ แล้วมันก็ได้ผล เพราะเควินหยุดเดิน แล้วเขาก็ถามผมเสียงเรียบว่า "มีอะไร!!!" "คุณเควิน? คุณจะไปไหนครับ?" "ผมจะออกไปดื่มแก้เซ็ง! ผมเบื่อ! ผมจะไปหาที่ระบายอารมณ์ต่อ! เพราะผมยังไม่อิ่ม" "คุณเควิน...ขอวายุไปด้วยนะครับ?" "คุณแน่ใจเหรอว่าถ้าผมยอมให้ไปด้วย แล้วคุณจะไม่หึงผมจนก่อเรื่องอีกน่ะ?" "แน่ใจครับ" "อืม...ถ้าจะไปก็รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ?" "คุณเควินไปอาบน้ำเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหมครับ?" "อืม...ได้สิ" ***** "ก่อนออกออกจากบ้าน...กูเตือนมึงแล้วใช่ไหมว่าห้ามเที่ยวไปให้ท่าคนอื่นที่ไม่ใช่กูน่ะ แล้วทำไมมึงยังทำอยู่อีกวะ? ห๊ะ!!! หรือว่ามันกลายเป็นสันดานของมึงไปแล้ว " "ฮึก ฮึก ฮึก วายุ...ไม่ได้ ทำนะครับ วายุไม่ได้ให้ท่าใครเลย" "ไม่ได้ให้ท่าแล้วทำไมถึงยอมให้มันกอดจูบอยู่ได้ตั้งนานวะ? ห๊ะ !!! ยอมมันจนมันจะเสร็จอยู่แล้ว ยังกล้ามาปฏิเสธอีกเหรอวะ? ห๊ะ!!!" "คุณเควิน...รู้ว่าวายุโดนกอดจูบตั้งนาน...แล้วทำไมคุณถึงไม่มาช่วยวายุล่ะครับ? ทำไมคุณถึงปล่อยให้เขาทำกับวายุแบบนี้?" "กูก็มาแล้วนี่ไง!!! แต่คนมันเยอะ...กูก็เลยมาช้า แล้วทำไมมึงไม่รู้จักดูแลตัวเองล่ะ? ห๊ะ!!!" "ฮึก ฮึก ฮึก ฮึก แล้วทำไมคุณถึงทิ้งวายุไว้กลางฟลอร์? คุณทิ้งวายุทำไมครับ?" "ก็แล้วทำไมต้องเดินช้าเป็นเต่าคลานแบบนั้นล่ะ? ทำไมไม่รู้จักเดินตามให้ทันล่ะ? " "ฮึก ฮึก ฮึก ฮึก" "ลุกขึ้นมา!!!!" *****