“เรียกข้าว่านายท่าน” ลมหายใจที่ปัดผ่านข้างหูนี้ทำให้ปั๋วชิงจั๊กจี้จนต้องย่นคอ ไม่รู้เลยว่ายามนี้สายตาของจวงเจี้ยนเจานั้นเปลี่ยนไปเมื่อได้กลิ่นกายหอมบางของนาง เขาชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งเพื่อหลบบางสิ่งบางอย่างที่ตอบสนองการสะกิดของนางเมื่อครู่ ลอบมองมือน้อยๆ ที่แสนซุกซน พยายามระงับอารมณ์โกรธและอารมณ์อีกอย่างที่ผุดขึ้นเหนือการคาดเดา ตนเคยร่วมเตียงกับสตรี แม้ในเดือนหนึ่งจะน้อยครั้งจนงอนิ้วนับแล้ว เพียงฝ่ามือเดียวก็ยังเหลือ อีกทั้งเจ้าส่วนนั้นก็ไม่ได้ไวต่อสัมผัสต้องปลุกปั้นหลายเค่อกว่าจะพร้อมใช้ หากหมอหลวงไม่คอยคะยั้นคะยอว่าดีต่อสุขภาพเรื่องนี้ก็อาจงดเว้นไป... ดังนั้นตนมิได้มีความรู้สึกอ่อนไหวดุจเด็กหนุ่มเช่นฉู่เฉินหย่ง ตรองดูแล้วอาจเป็นเพราะกลิ่นกำยานที่มีฤทธิ์ปลุกเร้าอารมณ์... แต่ฤทธิ์นั้นแรงนักแม้จะกินยาแก้ไปแล้วแต่ริ้วความรู้สึกร้อนรุ่มก็ยังผุดขึ้น ตระกูลจิน... สมควรตายจริงๆ! ผ่านมาครู่หนึ่งปั๋วชิงก็เริ่มขยับกายได้เล็กน้อย ไม่ทันให้นางได้โล่งใจได้นานเสียงด้านหน้าฉากกั้นกลับดังขึ้นมา “อยู่นี่เองเจ้าตัวร้าย!” น้ำเสียงดุดันของจินหูที่ดังขึ้นนั้นทำให้ปั๋วชิงเลิ่กลั่กทันที หันขวับมองซ้ายขวา ตื่นตระหนกนึกว่าจินหูคงจับได้ว่านางมาแอบหลบอยู่หลังฉากกั้น มือคว้าจับไปยังบุรุษข้างกายคิดจะฉุดให้เขาลุกขึ้นหนี ไม่ทันไรเสียงหัวเราะคิกคักกลับดังขึ้น “ท่านพี่ใจเย็นก่อนสิเจ้าคะ... อ๊ะ อื้อ” ปั๋วชิงอ้าปากกว้างนั่น... เสียงของสตรี อีกยังทั้งไม่ใช่เสียงของนาง... ดวงตาเหลือบมองบุรุษข้างกายโดยไม่รู้ตัว แม้จะตกอยู่ในความมืดแต่ประกายวับวาวคล้ายดวงตาสัตว์ป่าที่ทอแสงเรืองรองนั้นทำให้นางเกริ่นเกรง “งิ้วฉากนี้หากเจ้าต้องการร่วมแสดงแล้วละก็... ข้าจะทำเป็นมองไม่เห็นก็แล้วกัน” จวงเจี้ยนเจาเอ่ยกระซิบเสียงเบาข้างใบหู ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาที่ปัดผ่านทำให้นางต้องย่นคออีกครา ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรง,3P จะมีบางตอนที่เป็น Beastality ( คน X สัตว์ ) ด้วยนะคะ ​