คู่ปรับอสูร โดย...บัวริน อารัมภบท “ปัง ปัง!”เสียงปืนดังรัวขึ้นสองนัด “แกอยู่ไหน ไอ้อนุช ออกมาเดี๋ยวนี้ หรือจะให้ฉันฆ่าไอ้อีพวกนี้ให้หมดไปเสียก่อน แกถึงจะยอมโผล่หัวออกมา” เสียงนั้น! มัสรินเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ คาดไม่ถึงว่าไกรฤกษ์จะบุกเข้ามาอย่างอุกอาจแบบนี้ หญิงสาวรีบมองอนุช เขาไม่มองหล่อนเลย ทันทีที่เขาเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็รีบผลุนผลันออกไป “คุณอนุช อย่าออกไป!” หล่อนวิ่งไปห้ามเขา รีบติดกระดุมเสื้อมือไม้สั่นไปหมด เพราะกลัวเขาจะเป็นอันตราย พี่ชายหล่อนบุกมาแบบนี้ เขาต้องหมายเอาชีวิตอนุชแน่ๆ หล่อนยอมให้เขาถูกพี่ชายฆ่าตายอีกคนไม่ได้เด็ดขาด แต่อนุชไม่ฟังเสียงหล่อนเลย เขาไปฉวยปืนจากในห้องทำงานของเขา ขณะที่เสียงปืนยังคงดังสนั่น มัสรินเต็มไปด้วยความร้อนใจ และเป็นทุกข์ ภาวนาขออย่าให้พี่ชายฆ่าใครไปมากกว่านี้เลย หญิงสาวพยายามรั้งอนุชไว้ แต่เขาปัดมือหล่อนออก “อยู่แต่ในห้องนี้ อย่าออกไปไหน จนกว่าผมจะกลับมา”เขาสั่ง มัสรินส่ายหน้าดิก น้ำตาไหลพราก“ไม่ค่ะ...อย่าไปเลยนะคะ พี่ต่อต้องมาฆ่าคุณแน่ๆ ให้ฉันไปพูดกับเขาเถอะนะคะ เขาจะได้ไม่ฆ่าคุณ” อนุชมีสีหน้าโกรธกร้าว“ให้ผมหลบอยู่หลังกระโปรงผู้หญิงงั้นหรือ ไม่มีทางหรอกมัสริน ไอ้ชั่วนั่นมาก็ดีแล้ว ความแค้นระหว่างเราจะได้สะสางกันเสียที” เขาไม่สนใจมัสริน เมื่อมัสรินพยายามห้ามเขา เขาเลยผลักหล่อนกระเด็นล้มลง ก่อนจะสาวเท้าออกไปอย่างเร่งรีบ มัสรินเสียงสันหลังวูบ หล่อนไม่อยากให้ใครเป็นอะไรไปเลยแม้แต่คนเดียว แต่ถ้ามีการเผชิญหน้ากัน ก็ต้องมีคนเจ็บตายอย่างแน่นอน หญิงสาวไม่สนใจคำสั่งของอนุช หล่อนรีบวิ่งตามออกไป รู้สึกหวาดกลัวจนจับขั้วหัวใจ ว่าตัวเองจะยุติทุกอย่างเอาไว้ไม่ทัน เสียงปืนยังดังรัว บอกว่ามีการต่อสู้กันข้างนอก เมื่อมัสรินโผล่ออกไป ก็มีเสียงร้องเอ็ดหล่อนเสียงขรม “หมอบลง!”เสียงอนุชฟังดูขัดเคืองใจ ที่เห็นหญิงสาววิ่งทะเล่อทะล่าตามเขามาจนเกือบถูกยิ่ง ดีที่เขาตะโกนให้หล่อนหลบทัน ไม่อย่างนั้นมัสรินคงถูกกระสุนจากปืนของพี่ชายยิงเข้าไปแล้ว “บ้าจริง...บอกให้หลบอยู่ข้างใน ไม่ได้ยินหรือไง”เขาเอ็ดตะโรลั่น รักด้วยใจ บัวริน