บนเส้นทางที่ก้าวไป หัวใจบางดวงอบอุ่นด้วยความสุข บางดวงอ่อนล้าหมดแรง บางดวงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด หากแต่ลึกลงไปในหัวใจทุกดวงล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ‘สายหมอก’ เขาหนีความรู้สึกที่รบกวนจิตใจมาไกลถึงเมืองสามหมอก แต่แล้วความจริงก็เล่นตลก เมื่อฟ้าส่งคนที่เขาวิ่งหนีสุดหัวใจให้มาพบกันที่นี่ ‘ณภันต์’ แม้ความจริงในอดีตจะมิอาจแก้ไขได้ แต่เมื่อได้พบกับเธออีกครั้ง เขาสัญญาว่าจะต้องได้เธอกลับคืนมา ทดแทนความเจ็บปวดที่ต้องห่างกันไปในวันวาน ‘น้ำปิง’ ความจริงที่หลีกหนี ความปวดร้าวที่ขอรับไว้คนเดียว แน่หรือ... ว่าจะทนกับความเจ็บปวดนั้นได้โดยไม่ต้องการเขาอีกต่อไป หากเรียนรู้ที่จะลองเปิดโอกาสให้หัวใจ ยอมรับความรู้สึกของตัวเองด้วยความซื่อสัตย์ พวกเขาคงได้พบ ‘ที่ซึ่งหัวใจอยู่ใกล้กัน’ เสมอมาและเสมอไป