“กรี๊ดดดด” เสียงร้องของบัวสวรรค์ดังพร้อมปิดหน้า เธอเดินเข้ามาในครัว เงาคนในความมืด เธอคิดว่าเธอเห็นผี “บัวผมเอง ไม่ใช่ผี” สุริยันคว้าแขนเรียวของบัวสวรรค์เอาไว้ และดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่น บัวสวรรค์ลดมือที่ปิดตาลง “ไม่ใช่ผี ก็ไม่ต้องกอดได้ไม๊คะ แล้วทำไมคุณไม่เปิดไฟคะเนี่ย บัวตกใจหมดเลย” เธอขยับกายดันเขาออก “ก็ผมอยู่ที่นี่นานแล้ว ไม่ต้องเปิดไปก็รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน…หิวน้ำเหรอครับ เดี๋ยวผมเอาให้” เขาเดินไปเปิดไฟและเดินต่อไปที่ตู้เย็น ก่อนจะหันหน้ามามองสิ่งสวยงามใต้เสื้อนอนตัวบาง บัวสวรรค์ไม่ได้ใส่เสื้อคลุมออกมา เธอตื่นขึ้นมาให้นมแสงจันทร์ เกิดหิวน้ำเลยเดินออกมา เพราะเห็นว่าดึกแล้ว เธอจึงไม่คิดว่าสุริยันจะออกมานอกห้อง เธอยกสองมือขึ้นปิดหน้าอกทรงโตตั้ง เธอหน้าแดงมองหน้าเขา ก่อนจะหันหลังให้เขาและเดินหนีออกไปนอกครัว มือหนาคว้าหมับที่เสื้อบาง เธอหยุดเดินแต่มือยังคงปิดหน้าอกทั้งสองข้างเอาไว้ ...