“ปล่อย” อ๊ากก! จิงจิงทรุดนั่งบนพื้นเมื่อพันธนาการของหงจิ่วคลายลง นางกระอักไอสูดลมหายใจจนตัวโยน น้ำหูน้ำตาไหลเป็นทางใบหน้าแดงก่ำดุจทาชาด พยายามควบคุมลมหายใจใช้ดวงตาที่พร่าเลือนด้วยน้ำตาหันมองไปยังเสียงตุบตับอยู่ไม่ไกล พยายามหรี่ตาเพ่งมองคนผู้หนึ่ง... เพียงแค่เห็นแผ่นหลังกว้างก็รู้ได้คร่าวๆ แล้วว่าเขาเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่กำยำ เส้นผมดำขลับขยับไหวราวแพรไหมแม้ยากจะมองเห็นใบหน้าอย่างชัดเจนแต่ความรู้สึกที่แผ่ออกมาจากร่างของคนผู้นี้ล้วนมีคำว่าหล่อเหลารูปงามตัวโตปรากฏ จิงจิงค่อยๆ ยันกายลุกนั่ง เมื่อครู่ยังพอได้ยินเสียงของเซียนหงจิ่วที่ร้องครางโอดครวญเสียงดังดุจหมูถูกเชือดแต่ตอนนี้กลับไม่ได้ยินเสียงแล้วมีเพียงแต่เสียงเนื้อกระทบเนื้อหนักๆ ดังต่อเนื่องไม่หยุด จิงจิงขยี้ตาแรงๆ ไล่หมอกควันในตาให้จางหายปรับสายตาดีแล้วสิ่งที่นางเห็นเป็นอันดับแรกคือสีแดง... สีแดงชาดราวโลหิตนี้ล้วนมาจากร่างของเซียนหงจิ่วที่แน่นิ่งไม่ได้สติสลบเหมือดดุจหมาตาย หน้าผากแตก จมูกหัก ตาทั้งสองข้างบวมฉึ่งดุจอึ่งอ่างพองลม เอาเป็นว่ากระจกแปดทิศที่เคยแตกร้าวไปทั้งบานยังนับว่าแตกน้อยกว่าใบหน้าของเซียนหงจิ่วในตอนนี้... เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเซียนต้อยต่ำตรงหน้าไม่หลงเหลือชิ้นดีจึงพอใจ ผุดกายลุกขึ้นยืนในขณะที่จิงจิงคิดว่าคงจบสิ้นแล้วนางกลับคิดผิดเมื่อบุรุษร่างสูงตรงหน้ายกเท้าขึ้นกระทืบเซียนหงจิ่วต่อไป... อ๊ากก! ดวงตากลมเบิกกว้างตอนนี้ไม่รู้ว่าจะตกใจเท้าของบุรุษตรงหน้าที่กระทืบลงบนจุดกึ่งกายบุรุษของเซียนหงจิ่วซ้ำๆ จนต้องส่งเสียงร้องโหยหวนราววิญญาณร้ายหรือว่าควรตกใจเมื่อเห็นเส้นผมสีดำขยับพัดปลิวจนทำให้จิงจิงเห็นเนื้อหนังและกล้ามเนื้อบนแผ่นหลังกว้าง ทั้งยังเห็นบั้นท้ายตึงแน่นอย่างชัดเจนเต็มสองตา...เขาไม่ได้สวมเสื้อผ้า เปลือยกายอยู่ตรงหน้า... ...และขาว ขาว...ยิ่งนัก __________________ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้า