ธรรมดามนุษย์เรานั้นย่อมมีทั้งข้อดีและข้อด้อยอยู่ในตัวกัน ทกุคน ไมม่ใีครเหนอืกวา่ใคร เราตา่งกม็คีวามเกง่และไมเ่กง่อยใู่นตวั ทั่วกัน แต่สิ่งที่ทำให้คนต่างกันคือความคิดและมุมมองมากกว่า ของทุกสิ่งในโลกย่อมมีประโยชน์ในตัวของมัน โลกสร้างทุกอย่างมา เพื่อประโยชน์ต่อโลกไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ด้วยมุมมองอันด้อย วิสัยทัศน์ของคนนั้นเองที่มองไม่กระจ่างแจ้ง มักจะเลือกมองแต่สิ่ง ที่ตนอยากจะเห็นอยากจะให้เป็น และไม่สนใจ ไม่ให้คุณค่าต่อสิ่งที่ ตนหาประโยชน์ไม่ได้ แต่ก็ไม่จัดว่าเป็นความผิดอย่างใด เพราะถึง อย่างไรทุกสิ่งก็ยังคงมีประโยชน์อยู่ในตัวของมันเองอยู่ดี ขึ้นอยู่กับ เวลาและโอกาสว่าเมื่อไหร่จะมาถึง คนเราก็เฉกเช่นกันเมื่อคิดว่าตนเกิดมาเพื่อเป็นประโยชน์ ตอ่โลก แมจ้ะไมม่ใีครสนใจหรอืใครเหน็ แตถ่า้ใจมงุ่มนั่เพอื่สรา้งสรรค์ ประโยชน์อย่างแท้จริง เขาเหล่านั้นก็จะไม่หวั่นต่อคติฉินนินทา ให้ร้าย หรือคำยกยอปอปั้นใด เพราะมันไม่ได้มีคุณค่าหรือความ หมายใดในการคิดที่จะทำดี เพราะเมื่อดีก็ต้องดีจากเนื้อใน ใช่จาก ลมปากใครอื่น ดุจหยกที่ยังไม่ได้รับการขัดแต่งแม้ภายนอกมันจะดู เปน็เพยีงกรวดหนิขรี้ว้ิขเี้หร่ แตอ่ยา่งไรมนักค็อืหยก ทรี่อเวลาจะเผย ตัวตนให้คนได้ยลโฉม