ความบ้าทำให้เธอรับคำท้าของเพื่อน จนเป็นเหตุให้ต้องเผชิญกับเรื่องร้ายแทบเอาชีวิตไม่รอด คิมหันต์ นักธุรกิจหนุ่มที่โด่งดังทั้งหน้าที่การงานและความหล่อ แต่เขากลับตกอยู่ในอันตรายกับธุรกิจที่ไปขัดขาผู้มีอิทธิพลเข้าให้ จนแทบเอาชีวิตไม่รอด เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เขาได้ค้นพบสิ่งที่ค้นหามาตลอดชีวิต ฟ้าแต้ม หรือยายแต้ม ของเพื่อนๆ ที่บอกว่า เธอไร้เสน่ห์ ไม่มีทางที่จะหว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายคนใดหลงรักได้ แต่เมื่อเจอท้าทายแบบนี้ทำให้เธองัดลูกบ้าขึ้นมา ตรงเข้าหาชายหนุ่มอย่างหญิงกร้านโลก กว่าจะรู้ตัวเธอก็ตกหลุมรักเขาไปแล้ว *********** นั่นทำให้ฟ้าแต้มตัดสินใจไปโรงพยาบาลกับคิมหันต์ แล้วให้เขาพามาส่งที่คอนโดฯ ที่เธอซื้ออยู่เพียงลำพัง บอกว่าแวะเอาของ “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” เธอหันมาสั่งก่อนจะเปิดประตูรถลงไป “ผมจะขึ้นไปด้วย” ฟ้าแต้มหันมามองหน้าเขา “ผมไม่ไว้ใจคุณ กลัวคุณเบี้ยว” คำตอบทำเอาฟ้าแต้มหัวเสีย เธอคิดว่าให้เขามาส่งแล้วจะชิ่งหนีอย่างที่เขาคิดนั่นแหล่ะ “ทำไม กลัวฉันหนีเหรอ” ทำเป็นใจดีสู้เสือร้ายแบบเขา ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะว่า บริษัทของเขานั้นใหญ่โตแค่ไหน เพราะเคยไปสมัครงานที่นั่นแล้วเหมือนกัน แต่ถูกปฏิเสธ จึงต้องมาสมัครงานที่บริษัทของเมธาแทนนี่แหล่ะ “ใช่” เขาตอบสั้นๆ เปิดประตูออกหลังจากดับเครื่องรถสปอร์ตหรูจอดข้างทางหน้าคอนโดฯ ของเธอแล้ว ฟ้าแต้มเดินมาขวางไม่ยอมให้เขาเดินตาม “ไม่ต้องหรอกค่ะ ตอนนี้คุณก็รู้แล้วว่าฉันพักอยู่ที่ไหน ทำงานที่ไหน ไม่เห็นจะต้องมาคอยดูฉันเลยนะคะ” “ไม่ได้สิ คุณเจ็บเพราะผม ผมต้องให้แน่ใจว่าคุณปลอดภัย” “ไม่เป็นไร ถือว่าฉันโชคร้ายละกันที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ เข้าไปตอนที่คุณกำลังถูกคนร้ายตามยิง” “แต่ผมกลับคิดว่าโชคดีมากกว่านะ” “อะไรของคุณเนี่ย” เธอเริ่มงง เขาว่าไม่เชื่อใจ กลัวเธอหนี คิดว่าเธอเป็นนกต่อ แล้วนี่จะมาห่วง มาใย แล้วยังบอกว่าโชคดีอีก เธอไม่เข้าใจเขาจริงๆ “คุณจะเอายังไงกันแน่” ฟ้าแต้มหันมาเผชิญหน้ากับคิมหันต์มองหน้าเขาจังๆ เห็นเขาจ้องตอบ มองสบตาด้วยแววตาแปลกๆ ที่เธอรู้สึกใจเต้นตึกๆ ขึ้นมา “ถ้าผมจะเอา คุณให้หรือเปล่าล่ะ” โดนยิงคำถามกลับมาแบบสองแง่สองง่ามแบบนี้ ทำนักบัญชีที่คิดต้นทุน ดอกเบี้ย ผลกำไรไปไม่ถูกเลย “บ้า คิดอะไรของคุณเนี่ย” “อ้าว ก็ผมตอบตามคำถามของคุณ ว่าผมจะเอายังไง ผมก็จะได้สาธิตให้ดูไง” “หึ พอเลย ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว คุณคิมหันต์” “ครับผม” ทีนี้เขาตอบจริงจัง เมื่อเห็นคนที่พักอยู่ในคอนโดฯ เดียวกับเธอเดินออกมาและมองหญิงสาว “ผมว่าเราขึ้นไปคุยกันต่อในห้องของคุณดีกว่านะฟ้าแต้ม” คิมหันต์บอก ทำให้ฟ้าแต้มหันมองรอบๆ สังเกตว่ามีคนมองเธอและเขามากขึ้น จึงทะลึงตาใส่พวกเขา ถอนใจกับความช่างสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเธอจากคนอื่น “ก็ได้ แต่คุยแล้วคุณจะต้องกลับไปนะ ฉันต้องการพักผ่อน พรุ่งนี้จะได้เตรียมตัวไปทำงาน” ครั้งที่สองที่ฟ้าแต้มยอมแพ้เขา ยอมให้เขาเดินตามเข้าไปในลิฟท์ขึ้นสู่ชั้น 8 ที่เป็นห้องพักของเธอ ฟ้าแต้มเดินเข้าไปในลิฟท์ ยกมือขึ้นกอดอกมองเขาอย่างไม่วางตา แต่คิมหันต์หาได้สนใจ เดินไปยืนหลังพิงลิฟท์มองเธอนิ่ง เลิกคิ้วใส่ตาสวยจนเธอต้องหลบ นั่นทำให้เขาได้มีโอกาสมองหน้าเธออย่างสบายอุรา “พักอยู่คนเดียวจริงๆ เหรอ” เขาถามขึ้น ทำให้เจ้าของห้องหันมอง “ทำไม คิดว่าฉันจะซ่อนใครไว้เหรอ” “เปล่า ก็แค่อยากรู้ จริงๆ ผู้หญิงสวยๆ แบบคุณน่าจะมีแฟนอยู่ด้วย หรือมีใครคบหา” “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ” “เกี่ยวสิ เพราะจู่ๆ คุณก็เข้ามาหาผม มาให้จูบงี้ ผู้หญิงที่มีแฟนแล้วเขาไม่ทำกัน หรือว่าคุณทำประชดแฟน” “บ้า ใครประชดแฟน ฉันยังไม่มีแฟนยะ แล้วที่ทำน่ะ ก็เพราะฉันรับคำท้าเพื่อนต่างหาก ไม่ได้คิดจะเข้าไปให้คุณจูบหรอกนะ” คราวนี้เธอตัดสินใจบอกทันที ไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นผู้หญิงกร้านโลก “อะไร ท้าเหรอ นี่ผมถูกใช้เป็นของเล่นของคุณกับเพื่อนๆ หรือนี่” คนมีหน้าที่การงานดี มีธุรกิจใหญ่โต มีความหล่อและหุ่นสมาร์ทบาดใจสาวๆ กลับกลายถูกใช้เป็นของท้าทายของฟ้าแต้มและเพื่อนๆ ฟ้าแต้มหน้าเสีย ที่เผลอหลุดปากออกไปแบบนั้น เธอยิ้มเจื่อนๆ เพราะไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนี้ เพื่อนของเธอนั่นแหล่ะดันมาท้านี่น่า “แหะๆๆ จริงๆ ฉันก็ไม่ได้อยากทำหรอกนะ แต่เพื่อนๆ นะสิ เขายุ อีกอย่างฉันก็หมั่นไส้คุณด้วย มานั่งคุยกันฟังเพลงกัน นานๆ จะได้เจอกันสักที แทนที่จะคุยกันสนุกๆ กลับต้องมาทนฟังเพื่อนสนใจแต่คุณนี่” “แล้วเพื่อนคุณท้าอะไรล่ะ คุณถึงได้ฮึดรับคำท้าแบบนั้น” คิมหันต์อยากรู้ มองหน้าสวยที่ไม่คิดว่า เธอจะไม่มีแฟน แล้วจะทำอะไรบ้าๆ อย่างที่ผู้หญิงดีๆ เขาไม่ทำกัน “เอาจริงงะ อยากฟังจริงเหรอ” เธอเริ่มไม่แน่ใจที่จะบอกเขา “จริงสิ” เขาตอบจริงจัง พอดีลิฟท์มาถึงชั้นที่เธอกดไว้พอดี แล้วมือถือของฟ้าแต้มก็ดังขึ้น หญิงสาวล้วงออกมากดรับ “นี่ยายแต้ม แกหายหัวไปไหนมา หรือว่าอยู่กับผู้ชายคนนั้นจนลืมเพื่อนฝูง งานการก็ไม่ไปทำ” มะปรางนั่นเอง โทรตามหาเพื่อนตั้งแต่เมื่อคืน ยันเช้า แล้วโทรเข้าที่ทำงานเมื่อฟ้าแต้มไม่รับสายของเธอเลย “เอ่อ พอดีเกิดปัญหานิดหน่อย” ฟ้าแต้มตอบ เดินนำเข้าไปยังประตูห้อง พยายามพูดเสียงเบาๆ ไม่ให้เขาได้ยิน แต่นั่นก็ทำให้มะปรางไม่ได้ยินเสียงตอบของเธอด้วย “อะไรนะ แกเป็นอะไร ทำไมพูดเสียงเบาจัง นี่แล้วผู้ชายเมื่อคืนเป็นไงบ้า แหม...แกนี่ไวไฟจริงๆ เลยนะ จูบกับเขาเลย ฉันล่ะอิจฉาแกจริงๆ” “อืม แค่นี้ก่อนนะ” “อะไร แล้วแกอยู่ที่ไหน” “อยู่ห้อง” “เหรอ งั้นเย็นนี้ฉันไปหานะ” “ไม่อย่ามานะ” ฟ้าแต้มห้าม หันมองคิมหันต์ที่ดึงคีย์การ์ดประตูห้องจากมือเธอมาไปเสียบใส่ช่องแล้วเปิดออกทันทีที่มันปลดล๊อก