การเล้าโลมที่เกือบจะเรียกได้ว่าป่าเถื่อนนั้น น่าแปลก!...ที่มันสามารถจุดไฟพิศวาสขึ้นโดยง่ายดาย และดูเหมือนว่ามันกำลุงลุกโชนขึ้นทุกที หญิงสาวรู้ดีว่าวินาทีนั้น…ไฟอารมณ์ของเธอจะดับลงได้ก็ด้วยสิ่งเดียวกัน คือความต้องการของเขาที่กำลังจะระบายลงมาที่เธอ ********** บัวสวรรค์รู้ว่าแม้ในตอนนั้นเธอจะเป็นอิสระจากทุกสิ่ง แม้เขาจะแก้มัดให้เธอแล้วก็ตาม ทว่าสิ่งที่ยากที่สุดในตอนนั้น คือการที่เธอไม่อาจสลัดหลุดจากความต้องการของตัวเอง ที่กำลังปะทุขึ้นมารุนแรงอย่างที่เธอเองก็ไม่เคยล่วงรู้ถึงอารมณ์ในส่วนนี้ของตัวเองมาก่อน ********** “คุณคงไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้น…มันเหมือนกับการรวมเวลาทั้งหมดในชีวิตของฉันเอาไว้ในค่ำคืนนี้ ฉันรู้แต่ว่าในช่วงเวลาที่ฉันมีคุณ…การที่มีโอกาสได้ซุกกายอยู่ในอ้อมกอดของคุณเช่นในตอนนี้ ทำให้วันเวลาที่เหลืออยู่แทบจะไม่มีความหมาย…อนาคตภายหน้าระหว่างฉันกับพจน์แทบจะไม่มีความสำคัญกับฉันอีกต่อไป”