“นี่คุณ หลับหรือยัง” ร่างระหงของคนข่มใจให้หลับถึงกับเก็บอาการสะดุ้งไว้ไม่ไหว หล่อนค่อยๆ ขยับปากตอบออกมาอย่างแผ่วเบา “อะ...เอ่อ...หลับแล้ว” “ฮึ! โกหกซึ่งๆ หน้าเลยนะคุณ คนหลับที่ไหนจะตอบคำถามได้” ชายหนุ่มทำเสียงกลั้วหัวเราะในลำคอแล้วขยับกายเข้าใกล้ร่างอรชร จนตอนนี้แผ่นอกกระด้างแทบจะแนบชิดกับแผ่นหลังจนไร้ช่องว่าง “ก็ฉัน” นิศากรเกิดอาการพูดไม่ออก เธออยากขยับหนีกายห่างเขาใจแทบขาด แต่ถ้าทำแบบนั้นเธอคงได้ไปนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นแข็งๆ ของหินที่อยู่ด้านล่าง เสียงตะกุกตะกักของร่างเล็กนั้นทำให้รอยยิ้มบางอย่างผุดขึ้นที่มุมปากหยักได้รูป ดูก็รู้ว่าคนตัวเล็กตรงหน้ายังหวั่นไหวกับอารมณ์ที่เขาปลุกปั่นเมื่อเย็นที่ผ่านมา แสดงว่ารสชาติจูบของเขายังคงร้อนแรง มีพลังร้ายกาจถึงกับกระชากความรู้สึกนิดคิดศิลธรรมจรรยาของหญิงสาวไปจนหมดเกลี้ยง และนั่นก็หมายรวมถึงตัวเขาเองด้วย เมื่อเวลาที่จูบกับเธอ เขาลืมเลือนแม้กระทั่งตัวตนของตัวเอง “คุณอยากรู้ไหมว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่” “ไม่ค่ะ” นิศากรตอบออกมาโดยไม่ต้องผ่านเส้นหยักในสมองแต่ประการใด เธอยังพยายามปิดเปลือกตาที่เพิ่งเบิกกว้างเมื่อครู่นี้ ไม่ใส่ใจกับลมหายใจอุ่นร้อนที่รินรดอยู่บนศีรษะของตัวเอง แม้จะทำให้หัวใจดวงเล็กๆ ภายใต้เนื้อหนังใต้อกด้านซ้ายนั้นระส่ำระสายขนาดหนัก “แย่จัง ผมกำลังนึกถึงรสจูบของเรา...รู้ไหมผมชอบมาก...” เสียงห้าวทุ้มกระซิบเบาๆ ใกล้หู ทำให้ร่างบางถึงกับขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว มือน้อยๆ นั้นรวบเข้าหากันจนเป็นก้อนกลมๆ เธอพยายามหยิกตัวเองให้เจ็บ อย่าได้ใส่ใจกับน้ำคำหวานหูนั้น “ผมชอบรสจูบของคุณ” เขาเอ่ยออกมาแผ่วๆ พร้อมวางอุ้งมือร้อนผ่าวลงบนสะโพกคอด จนร่างระหงถึงกับเกิดอาการสะดุ้ง หนำซ้ำยังลากไล้ฝ่ามือร้อนๆ นั้นไปตามช่วงสะโพกอย่างคนฉวยโอกาส “ยะ...อย่า...อย่าแตะฉันนะ” นิศากรร้องห้ามเสียงสั่น มือน้อยๆ นั้นไล่ตะครุบอุ้งมือร้อนผ่าวของอีกฝ่ายไว้แทบไม่ทัน เธอจับได้เขาก็ยังดิ้นรนหนี อ้อมแขนทรงพลังนั้นตวัดเพียงครั้งเธอก็ถูกเขาตะกองกอดทั้งตัว “ผมอยากจูบคุณอีกครั้ง” เขากระซิบคำหวานน่าฟัง ร่างเล็กสั่นศีรษะน้อยๆ เป็นการปฏิเสธ หากเขาขยับเพียงครั้งใบหน้าหล่อเหลาภายใต้หนวดเครายาวนับหนึ่งเซนติเมตรก็อยู่ตรงหน้า ปล่อยหัวใจอุ่นร้อนรวยรินชิดปลายจมูกโด่งเล็กของเธอ จนแก้มนุ่มทั้งสองข้างถึงกับแดงก่ำด้วยความเขินอาย “แต่ฉัน...อื้อ...” คำปฏิเสธของนิศากรเลือนหาย เมื่อเรียวปากอุ่นชื้นทาบทับลงมาราวกับจับวาง เขาจูบหนักๆ กดลึกจนหญิงสาวรู้สึกเจ็บแปลบบริเวณกลีบปากที่กระทบกับฟันซี่สวยที่เรียงกันอยู่ด้านใน “เจ็บ!” หญิงสาวโอดครวญออกมาเบาหวิว เพราะเธอรู้ดีว่ายังมีอารมณ์อีกอย่างแล่นพล่านอยู่ในเวลาเดียวกัน “ผมใจร้อนไปหน่อย ก็เลยจูบคุณซะแรง” เขาหยุดหายใจทิ้งเฮือกใหญ่ราวกับลงทัณฑ์ตัวเองที่ทำอะไรตะกละตะกลามไม่ยั้งคิด จนทำให้เรียวปากอุ่นนุ่มเมื่อครู่บอบช้ำ “ผมอยากแก้ตัว...ให้ผมจูบคุณอีกครั้งได้ไหม...” เขาขอเสียงนุ่มน่าฟัง หากนิศากรยังไม่ได้เอ่ยคำใดเป็นคำตอบ เรียวปากหยักได้รูปก็บดเคล้าลงมา คราวนี้เพลิงอัคนีค่อยๆ แทะเล็มแตะไล้ราวกับเป็นไอศกรีมเลิศรส ที่ค่อยๆ ใช้ปลายลิ้นตักตวงเข้าสู่อุ้งปากร้อนผ่าว จูบแผ่วๆ เบาราวปุยนุ่มค่อยๆ ขยับขบเม้มไปตามกลีบปากนุ่มลื่น เรียวลิ้นอุ่นๆ ลากไล้ไปทั่วริมฝีปากของหญิงสาวที่อยากจะขยับร้องห้าม แต่สิ่งที่นิศากรคิดนั้นกลับถูกปลายลิ้นของชายหนุ่มบุกล้ำเข้าสู่โพรงปากด้านใน ชายหนุ่มค่อยๆ ไล้ปลายลิ้นตามไรฟันซี่เล็กของหญิงสาว ค่อยๆ เกี่ยวปลายลิ้นร้อนผ่าวนั้นแตะลิ้นนุ่ม ค่อยๆ ตอดรัดลิ้นเล็ก สอนให้หญิงสาวรู้จักตอบสนองด้วยท่าทีกล้าๆ กลัวๆ “จูบตอบผมสิ...จูบตอบผม”