“หลวงพ่อขัน” วัดนกกระจาบ ซึ่งถือเป็นเจ้าตำรับแห่งความคงกระพันของเมืองอยุธยาก็ว่าได้ เพราะเล่าลือกันมาตั้งแต่สมัยที่ท่านยังมีชีวิตตราบปัจจุบันว่า ถ้าใครได้สักยันต์หรือมีวัตถุมงคลของหลวงพ่อขัน แมลงวันไม่มีทางได้กินเลือด มิพักต้องพูดถึงเรื่องตายโหง ซึ่งหมายถึงว่าตายผิดธรรมดาด้วยอาการร้าย โดยเฉพาะถูกฆ่าตายหรือเกิดอุบัติเหตุถึงชีวิต ขนาดมีลูกศิษย์ลูกหาทั้งประเภทเจ้านายและข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ เป็นต้นว่า พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเฉลิมพลฑิฆัมพร พระยาอุภัยพิพากษา (เกลื่อน ชัยนาม) อดีตผู้พิพากษาศาลมณฑลอยุธยา พระยาอนันต์ยุทธกาจ (ปลื้ม ลัยนันทน์) อดีตผู้บังคับการตำรวจภูธรมณฑลเดียวกัน โดยเฉพาะ 2 ท่านหลังนี้ เป็นที่รู้กันอย่างดีในหมู่ชาวบ้านว่า ล้วนไปมาหาสู่ที่วัด นกกระจาบเป็นประจำ ทั้งๆ ที่การคมนาคมในยุคดังกล่าวค่อนข้างยากลำบาก เนื่องจากหากไม่ขี่ม้าหรือเดินเลาะลัดตัดทุ่งนา ก็ต้องหันหน้าไปพึ่งเรือแจวเรือพายซึ่งใช้เวลา เที่ยวละเกือบครึ่งค่อนวัน เพราะช่วงนั้นยังไม่มีถนนหนทางอย่างสมัยนี้ ถ้าไม่ดีจริงๆ เรื่องอะไรจะมีคนสู้อุตส่าห์ด้นดั้นไปหาอยู่เนืองๆ