“โลกดำมืด วิไลรู้สึกอย่ำงเดี่ยว กำลังจะตำยกันอยู่แล้วด้วยควำมสุขเค้นหัวใจ กลีบสำวของเธอทำกันทั้งหมด ทั้งหลั่ง ทั้งตอด ทั้งขมิบบีบรัดควำมคับแน่น เธอล่ะพยำยำมขมิบให้บีบแรงเป็นที่สุด ควำมเป็นชำยต้องหักคำกันซะ แต่ไม่มีกำรกระแทกแทงใส่กันอีก ฉันจะหักแก กำรขมิบแน่นซะจนเขำชักออกไปไม่ได้ ในควำมมืดอันดำพิสุทธ์ เสียงเขำแหกซะดังลั่น “ไม่ ไม่ ยังไม่ใช่” กลีบเนื้อบอบบำงทำดีเป็นที่สุดแล้ว รีดพิษของเข้ำให้พุ่งของเหลวอุ่นๆเข้ำใส่ แล้วก็เม้นกันไม่ได้ กำรเบ่งพ่นอย่ำงแรงและยำวนำนซะจน เขำน่ำจะเบ่งพ่นจนตำยๆไปซะ”