“อย่าล้อเล่นบ้าๆ นะ” เนยได้สติ ดิ้นรนผลักไสกายแกร่ง แต่นั่นกลับเป็นเหมือนสัญญาณการเปิดศึก ปกรณ์ไม่คิดถอยห่าง เขาไม่สนแล้วว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นใคร เขาต้องการเธอตามสัญชาตญาณของเพศผู้ เรือนร่าง กลิ่นกาย ความสวยงามน่ารักของเนยทำให้เขามีอารมณ์ต้องการจนเกินจะควบคุม “ใครว่าล้อเล่น” จมูกและปากรุมร้อนกดไปตามนวลแก้ม เธอเบี่ยงหน้าหนีไปทางซ้ายเขาซุกไซ้ด้านขวา เธอหลบขวา เขาระรานด้านซ้าย พยายามที่จะประกบปากจิ้มลิ้มนั้น แต่เนยไม่ยอมง่ายๆ ผลักดัน ทุบตี จิกข่วนสารพัดที่เธอคิดออกเพื่อให้พ้นจากความน่าอับอายตรงหน้า “อย่าทำบ้าๆ นะกร ฉันเป็นพี่สะใภ้นายนะ” นี่มันผิด! มันไม่ควรเกิดขึ้น ปกรณ์เกิดบ้าอะไร ปกรณ์หยุดการระราน เงยหน้าขึ้นยิ้มใส่ตาตื่นๆ “ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ ถ้าเธอจะเพิ่มตำแหน่งเมียของฉันเข้าไปด้วย” ******************* “เมามันกันเหลือเกินนะ” เสกตวาด หากเสียงนั้นไม่ได้ดังลั่นๆ มันเป็นการแค่นเค้นคำรามออกมาอย่างเคียดแค้นแน่นอก “พี่!” ปกรณ์ใจไหววาบเล็กๆ วงแขนตวัดกอดร่างบางไว้ กดหน้าเธอให้ซุกอก แววตาคมก็กร้าวแข็ง สบตาพี่ชายไม่หลบ “พี่เสก!” เนยสะอื้น น้ำตาไหล ร้องไห้โฮ... ความผิดเธอล้นประตู เสกเห็นตำตาแบบนี้ เธอไม่มีคำแก้ตัว อับอายจนไม่กล้าสู้หน้าเขา “แพศยากากี ร่านนักใช่ไหม” “พี่จะทำอะไร ปล่อยเนยเดี๋ยวนี้” “มึงอย่ามาสั่งกูไอ้กร ไอ้เลว! มึงเป็นน้องกู แต่เสือกเล่นเมียกูซะเอง!”