“ข้าบอกเจ้าแล้วว่าเจ้าเป็นของข้าตั้งแต่วันแรกที่ข้าพบเจ้า จำไม่ได้แล้วรึ” ใช่แค่พูด ยังจับปลายคางเธอล็อกเอาไว้ เพื่อให้ตัวเองได้ประทับริมฝีปากลงตามแต่ใจปรารถนาอีกด้วย ทั้งกลีบปากนุ่ม แก้มแดงระเรื่อ ปลายจมูกเล็ก และเปลือกตาบาง เขาสัมผัสมันอย่างอ่อนโยนระคนเรียกร้อง โดยเฉพาะที่ริมฝีปากของเธอนั้น องค์รเณศมอบความรู้สึกซาบซ่านแปลกๆให้กับเธอ จนเรือนกายสะท้านไหว บางคราโอนอ่อนผ่อนตามอย่างเป็นสุข หากบางคราก็ถึงกับร้องครางด้วยความเริงร้อน เพราะเขารุกรานอย่างช่ำชอง จนดึงสติของเธอให้กับเพริดไปกับเขาได้อย่างง่ายดาย นานเหลือเกินในความรู้สึกของสีตลรัศมี ทั้งที่มันเพิ่งจะผ่านไปไม่ถึงนาที เมื่อองค์รเณศถอนริมฝีปากออก เธอก็แทบยืนทรงตัวไม่ไหว ต้องเอนกายพิงเรือนร่างแข็งแกร่งของเขาอย่างน่าอาย “เจ้าเริ่มชอบจูบของข้าแล้วใช่ไหมเล่า รัศมีจันทร์” เป็นคำถามที่ทำให้คนถูกถามหัวใจไหวโยนรุนแรง ...ไม่เคยมีบุรุษคนใดถามเธอโต้งๆด้วยคำถามเช่นนี้มาก่อน อีกทั้งยังเป็นถ้อยคำที่บ่งบอกว่าคนที่เอื้อนเอ่ยมีความมั่นใจในตัวเองมากเพียงใด