“ฮื้อ...ฮือ...ไข่มุกกลัว คุณคีย์อย่าทำอะไรไข่มุกอีกเลย” ไข่มุกหลั่งน้ำตาอีกครั้ง เธอทั้งตกใจทั้งรู้สึกกลัวในเวลาเดียวกัน เหตุการณ์เมื่อยามบ่ายหลั่งไหลเข้ามาตอกย้ำไม่ขาดสาย แล้วครั้งนี้รู้สึกว่าตัวเองคงไม่มีแรงมากพอจะทานทนไหว “อย่า...ทำไข่มุกเลย” ไข่มุกทุบตีคีย์รินทร์ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี ผลักอ้อมแขนที่กกกอดให้ออกห่าง เธออยากหลุดพ้นจากผู้ชายคนนี้ไม่อยากให้เขาแตะต้องตัวเธอแม้แต่น้อย “คิดว่าฉันอยากจะแตะเธอนักหรือไง สึกหรอนิดหน่อยคงจับใส่ตะกร้าล้างน้ำเร่ขายได้อยู่หรอก เท่านี้คงไม่ทำให้เธอถึงกับขายไม่ออก”