“นายมีแฟนมะ” “เอ่อ...ไม่มีมั้ง”คำสุดท้ายร่างสูงพูดกับตัวเองเบาๆ มองคนเมาที่นั่งฟุบไปกับพื้นกอดเข่าตัวเองแน่นจนเขาต้องก้มตัวลงไปคุยด้วย “หุ่นก็เป๊ะ...หน้าปัง ทามมายม่ายยยยมีอ่ะ นายนิสัยแย่เหรอฮะ”มือน้อยกระชากคอเสื้อคนตัวสูงเข้าหาตัว ดวงตาคมเบิกกว้างเมื่อปลายจมูกสัมผัสถึงลมหายใจที่อบอวลไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ละมุน ไม่รู้ว่าเหล้ายี่ห้ออะไรแต่กลิ่นน่าหลงใหลจนเขาอยากจะชิมจากเจ้าของร่างอวบนี่สักครั้งให้รู้ คนเมายังคงมองจ้องลึกไปในดวงตาคนที่จ้องจะลิ้มรสเหล้าจากริมฝีปากเธอ ริมฝีปากหนาขยับเข้าใกล้ริมฝีปากบางเข้ามาเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน ซองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถูกปล่อยให้หล่นลงพื้นอย่างไร้จุดหม้าย ทันทีที่ริมฝีปากอุ่นแตะริมฝีปากอ่อนนุ่ม... ตุ้บ! ตุ้บ! มืออวบทุบไปที่ร่างสูงเป็นพัลวัน พร้อมประโยคที่ทำให้คนที่ตกอยู่ในภวังค์ฟื้นคืนสติ “นาย! เรามาเป็นแฟนกัน ช้านจาเอานายเป็นแฟน” “เฮ้ย! ว่าไงนะ” คนที่ตั้งใจจะฉวยโอกาสกับคนเมาไม่รู้เรื่องถึงกับสติพื้นคืน คิ้วเข้มขมวดแน่นผู้หญิงที่ไหนเขามาขอผู้ชายที่ไม่เจอกี่วันเป็นแฟนกัน ยัยอ้วนตรงหน้าเขานี่ไง “แฟนไง! นะๆเป็นแฟนช้านเถอะ ฮึก...ช้านม่ายอยากมีแต่อยากให้พวกมานเห็นว่าช้านก็มีคนเอา ช้านจ้างนายก็ด้าย” “จ้าง?”ชักจะตลกกันไปใหญ่แล้ว “นี่งายเอาปายให้โหมดดดดด หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า เอาปายยยยย”ร่างอวบชันเข่ากอบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่พื้นใส่อ้อมอกชายหนุ่มที่มัวแต่นั่งอึ้ง ภีมภพกลั้นยิ้มขำมองซองบะหมี่ในอ้อมอกสลับกับอัญญาที่ร้องไห้คร่ำครวญจะให้เขายอมเป้นแฟนเธอแลกกับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปพวกนี้ “ม่ายรัก ม่ายจับมือ ม่ายจูบ ม่ายอึ๊บ ม่ายยยยยยยยยต้องผูกพันนะๆด้ายม๊ายยย ถ้าม่ายยอมช้านจะแจ้งความนาย” “...” “นายขโมยมาม่าช้านนนนนน” “คุณเมาไปใหญ่แล้วคุณอ้อน ผมพาคุณเข้าห้องดีกว่ามาครับ ลุกเร็ว”ภีมภพกุมขมับเมื่อคนเมาเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง แถมไม่ยอมขยับตามแรงฉุดเขา ก่อนจะดึงเขาลงไปนั่งที่พื้นตามเดิม “ไม่! นายต้องเป็นแฟนฉัน” “เฮ้ย!”