“เก่งเกินคาดนะ คุณหนูผู้ดี นี่เก่งกาจขนาดกล้าขึ้นไปขโมยเสื้อผ้าในห้อง..เชียวเรอะ! “ มันสะดุดนิดหนึ่ง ราวกับนึกไม่ออกว่าจะแทนตัวเองว่าอะไรดี สุดารำไพเม้มปาก เริ่มเห็นลางร้าย เมื่อมันหรี่ตามองมาด้วยสายตาที่เธอไม่เข้าใจว่า ทำไมมันถึงได้เกลียดเธอมากมายถึงขนาดนี้ “แกจะให้ฉันแก้ผ้าโทงๆอยู่ได้ยังไง ที่นี่ มันเป็นป่าดงดิบเรอะ ถึงทำกับผู้หญิงแบบนี้ “ “ป่าดงดิบเรอะ.. “ อูย ทำไมมันต้องยิ้มเหี้ยมเกรียมขนาดนี้ เด็กสาวไม่กล้าขยับเขยื้อนอีกแล้ว เพราะข้างหลังคือไอ้หมาดำ ส่วนข้างหน้า .ไอ้มหาโจรกำลังตาลุกวาว น่ากลัวพอๆกัน “ป่าดงดิบจะโหดร้ายแค่ไหน ก็ไม่อำมหิตเท่าคนในป่าคอนกรีต หรือเธอว่าไม่ใช่ เอาล่ะ ถ้าเธอหน้าบาง ไม่ยอมแก้ผ้า ก็ ไม่เป็นไร ชุดนั้น ยกให้ แต่ เธอจะต้องทำอย่างอื่นให้. ฉัน “ อุ้ย กว่าจะแทนตัวเองว่า “ฉัน”ได้ ก็ทำท่าสะดุดไม่เต็มใจ อย่างกับใครอยากให้แกพูดด้วยงั้นแหละ เด็กสาวเหลือบตาไปทางรถ สมองสั่งแว่บว่า วิ่งไปขึ้นรถ มันคงยังคากุญแจไว้ เธอต้องขับรถสัปรังเคนี่ได้สิ รถสปอร์ตยังขับได้นี่นา.. “ตอนนี้ ฉันเหนื่อย อยากหา.คนนวด..” รอยยิ้มของมัน.หยาบช้า เด็กสาวตัดสินใจทันที เพราะชัดเจนแล้วว่า ที่หวาดผวาตลอดเวลาว่า น่าจะโดนไอ้พวกนี้ข่มขืน มันคงเริ่ม..ลงมือแล้ว