“นี่คุณขอทางหน่อย” วิกรานต์ ชายหนุ่มท่าทางสุขุมใบหน้ายาวหล่อเหล่าเหมือนมีเชื้อของฝรั่งมีหนวดเคาที่ปลายคางเล็กน้อยทำให้ดูมีเสน่ห์สมวัยเลขสามต้นๆความสูงของเขาสูงใหญ่กว่าเธอมาก ยืนมองร่างบางขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจที่เธอออกมาตัดหน้าของแบบนี้แถมยังไม่ขอโทษที่เหยียบเท้าเขาอีก “หึ ก็รอไปก่อนสิ” จังคนิภา หญิงสาวที่มีใบหน้าคมคายดวงตาคู่สวยดุดันพร้อมจิกสายตาทุกเมื่อเพื่อหาเรื่องคนอื่น ทำหัวเราะในลำคอยักไหล่พูดจาด้วยท่าทางไม่สนใจเสียงของผู้ที่ของทาง ในขณะที่พี่ชายหญิงสาวเริ่มรู้ในสถานการณ์ที่เกิดขึ้น จึงพยายามยืนขึ้นช่วยน้องสาวหยิบกระเป๋าถือที่อยู่ในกล่องบนหัวของเธอ ซึ่งกำลังพยายามเอาออกมา และเหมือนคาดการไว้ก่อนจังคนิภาเหลือบตามองชายแปลกหน้าด้วยความหมั่นไส้แถมพี่ชายตนก็กำลังสนใจกับการดึงกระเป๋าที่ติดอยู่ด้านในให้กับเธอ เจนก็แกล้งกระชากกระเป๋าออกมาสุดแล้วแล้วทำเป็นถือกระเป๋าที่หนักอึ้งจนเสียหลักตวัดกระเป๋าไปทางข้างกาย “โอ๊ย...” เสียงร้องของคนที่ถูกกระแทกพร้อมกับมือที่ยกขึ้นกุมหัวเมื่อมุมกระเป๋าของหญิงสาวไปกระแทกที่หน้าผากของชายแปลกหน้าเข้าอย่างจังจนทำให้มีเลือดไหลซึมออกมา เคนใจหายวาบกับเสียงนั่นเมื่อชายแปลกหน้ามองดูที่มือของตัวเองแล้วพบเข้ากับเลือดสดๆ “คุณตั้งใจนี่” “เปล่านะ คุณมายืนชิดเร่งฉันเองนี่” หญิงสาวเถียงกลับไม่ตกคำท่าทางหยิ่งยโสของเธอยิ่งทำให้คนเลือดออกโมโหจัดมองหน้าเจนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อแต่เธอก็ไม่ได้สนใจหันไปเรียกพี่ชาย “ไปเถอะพี่เคน” กลลวงอสูร By รมย์ธีรา