อารัมภบท วันนั้นณกุลไปงานเลี้ยง อาริสางอนเขา เลยไม่ได้ไปด้วย หล่อนปวดหัวเข้านอนแต่หัวค่ำ มารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกที ก็พบว่าดึกมากแล้ว ณกุลยังไม่กลับเลย อาริสาลุกจากเตียง เดินลงมาข้างล่าง เพื่อลงมารอณกุล...แล้วภาพที่หล่อนเห็นก็ถึงกับตะลึง สามีของหล่อนกับพี่สาวเขากำลังกอดกันกลมอยู่บนโซฟา อย่างน่าไม่อายที่สุด ยุวดีกำลังเล้าโลมณกุล ที่ตอนนี้ท่อนบนของเขาเปล่าเปลือย...ด้วยท่าทางที่ดูยังไงๆก็ไม่ใช่พี่น้องกันแน่ๆ อาริสายกมืออุดปากตัวเองไม่ให้ส่งเสียงร้องอุทานออกมา ตอนนั้นพบว่าตัวเองตกใจมากๆ มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก ต้องรีบหันหลังให้ภาพอุดจาดตาที่เห็น แล้วรีบวิ่งกลับขึ้นไปบนห้อง ตอนนั้นรู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกถล่มทลาย... หญิงสาวสะอื้นจนตัวโยน...ทั้งผิดหวังทั้งเสียใจ อยากไปให้พ้นจากที่นั่นเหลือเกิน แล้วยุวดีก็เดินเข้ามา ไม่มีท่าทางว่าจะละอายใจเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าจะถูกจับผิดได้ แถมยังพูดจาแบบที่ทำให้อาริสา บอกตัวเองว่า หล่อนไม่อาจทนอยู่ร่วมบ้านกับคนน่ารังเกียจพวกนั้นได้อีกต่อไปแล้ว ยุวดีพูดจาเยาะเย้ยถากถางอาริสา บอกว่าอาริสารู้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องหลบซ่อนอีกต่อไป ยุวดีกับณกุลมีความสัมพันธ์ฉันคนรักมาตั้งนานแล้ว “เธอคงไม่รู้ซินะว่า ฉันกับณกุลไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ แม่ของณกุลรับฉันมาเลี้ยง แล้วณกุลก็เกิดมาเป็นลูกอิจฉา เราสองคนสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กๆ ฉันดูแลณกุลมาขนาดไหนก็อย่างที่เธอรู้ ที่ณกุลเขาแต่งงานกับเธอเพราะเขาไม่อยากให้ใครจับเรื่องของเราได้ ตอนนี้เธอคงเข้าใจแล้วนะ ว่าควรทำตัวยังไง”อาริสาสะอื้นจนตัวโยน ณกุลไม่เคยบอกเรื่องนี้กับหล่อนมาก่อน ทำไมเขาต้องหลอกหล่อนด้วย “ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับเธอด้วยซ้ำ เขาไม่น่าหาเรื่องเลยจริงๆ รู้ไหมว่าตอนนี้เขากำลังรุ่ง มีคนติดต่อให้เขาเข้าวงการบันเทิง แต่มันติดตรงที่เขามีเมียแล้วนี่แหละ เธอเองก็ทำตัวติดเขาแจขนาดนั้น...แล้วแบบนี้เมื่อไหร่เขาจะก้าวหน้า” “สา...สา...” “ถ้าฉันเป็นเธอนะ...ฉันไม่อยู่ให้อายขายหน้าหรอก...ฉันอยากให้เธอไปเสีย...ฉันกับณกุลอยู่กันได้ โดยไม่จำเป็นต้องมีเธอ”ตอนนั้นหล่อนยังคิดไม่ตกเลยว่าจะไปไหนดี เป็นความขมขื่นที่สุดในชีวิต จนไม่อาจกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้ หล่อนรู้สึกราวกับว่าร่างกายแทบจะกลั่นน้ำตาออกมาเป็นสายเลือดได้ รักด้วยใจ บัวริน 💕