#สานหัวใจรัก เบญจากับวายุที่รักกันมาหลายปี จนในที่สุดตัดสินใจจะแต่งงานกัน แต่แม่ของทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างไม่ชอบอีกฝ่าย ทำให้ในวันเจรจาสู่ขอล่มไม่เป็นท่า... “พวกเราลองทำอย่างที่ท่านต้องการดูไหมคะ” “ห๊ะ! คุณว่าอะไรนะ...ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” วายุถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง “ไม่หรอกค่ะ เบญคิดอย่างนั้นจริงๆ แม่เบญไม่ชอบคุณ และแม่คุณเองก็...รังเกียจเบญ” ท้ายประโยคน้ำเสียงของหญิงสาวสั่นเครือจนคนฟังใจไม่ดี “ผมขอโทษแทนท่านด้วย ผมรู้ว่าท่านพูดแรงเกินไป” แต่วายุก็ไม่รู้จะพูดอะไรที่มันดูดีกว่านี้ “แต่มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงที่ฉันฟังแล้วถึงกับหน้าชา” เบญจาหัวเราะขืนๆ ปาดน้ำตาที่รื่นขึ้นมา ก่อนจะพูดต่อ “เบญรู้ว่าท่านไม่ชอบเบญ แต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนี้...แปดเปื้อนวงศ์ตระกูล” คราวนี้หญิงสาวถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ปล่อยเสียงสะอื้นออกมาจนวายุตกใจ “เบญ...ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้” “ไม่ต้องหรอกค่ะ เบญไม่เป็นไร คุณอยู่ที่นั่นดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่สักพัก บางทีอะไรๆ มันอาจจะเป็นไปในทางที่ดี” เบญจารีบห้าม ไม่อย่างนั้นเชื่อได้เลยว่าวายุมาหาเธอจริงๆ แน่ “คุณต้องการอย่างนั้นเหรอ” วายุครางถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด “บางทีสิ่งที่ท่านเลือกให้มันอาจจะดีก็ได้นะคะ” #ตื๊อรัก เมื่อรักต้องได้ เมื่อไม่ได้ต้องตื๊อ... “ฉันชอบคุณ” สาธุถึงกับอึ้งรับประทาน กลอกตาไปมา เลียริมฝีปากที่อยู่ดีๆ ก็แห้งผาดขึ้นมาซะงั้น จู่ๆ ก็โดนสาววิ่งมาบอกรักถึงบ้าน แถมมาแบบตรงๆ ไม่มีอ้อมค้อม เขาควรทำไง “ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องนั้นล้อเล่น” คือตอนพูดไม่ได้คิดอะไร แค่อยากหยอกสาวสวยที่รู้สึกว่าน่ารักดีเล่นๆ ตามประสา “คุณล้อเล่นแต่ฉันเอาจริงค่ะ” วริยายังยืนยันเจตนารมณ์ของตัวเองชัดเจน “ไม่” สาธุปฏิเสธทันควัน เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ได้จริงจังนักหรอก อาจจะทำเพื่อความสนุกฆ่าเวลาเล่นๆ ระหว่างยังอยู่ที่นี่ “คุณไม่ แต่ฉันจะเอา” วริยายืดตัวนั่งหลังตรงกอดอกหน้าเชิดอย่างถือดี “เอาอะไร” สาธุย้อนถาม แล้วเขาก็ต้องสำลักน้ำลายเมื่อเจอคำตอบที่ตรงไปตรงมาของหญิงสาวอีกครั้ง “เอาคุณมาเป็นแฟนไงคะ” #รักนอกสายตา เธอแอบรักเขาตั้งแต่สมัยเป็นเพื่อนร่วมฝึกงานจนตอนนี้ผ่านมาหลายปี ก็ยังคบกันเป็นเพื่อนมาตลอด แต่แม่กำลังจะจับเธอกับผู้ชายอื่น เธอต้องทำไงดีละ สารภาพรักกับคนที่แอบรักมาตลอดหรือตามใจแม่ปล่อยเลยตามเลย