เดือนรดาได้แต่นอนนิ่งมองร่างเปลือยของปกฉัตรที่กำลังขยับตัวลงจากที่นอน เธอแต่งตัวอย่างช้า ๆ ไม่รีบร้อน ปกฉัตรหันมามองหน้าเดือนรดาอีกครั้ง ด้วยสายตานิ่งเฉยหาความหมายไม่พบ แต่รับรู้ได้จากสายตานั้นว่ามันไร้ซึ่งความรัก ก่อนจะเดินไปคว้ากระเป๋าสะพายและเดินไปที่ประตูห้อง “ไม่มีรักแท้ ในความรักของผู้หญิงกับผู้หญิง” เดือนรดาคิดถึงหนังหญิงรักหญิงเรื่องหนึ่งขึ้นมา ท่ามกลางร่างบางที่เดินพ้นประตูห้องไป เดือนรดายิ้มบาง ๆ กับน้ำตาที่ไหลลงมา นี่คือความจริงใจที่ปกฉัตรมอบให้เธอเหรอ ถ้าเธอไม่มีอะไรเลย ใครหน้าไหนจะรักเธอจริงบ้าง แล้วเธอล่ะแสงดาว ถ้าฉันไม่มีอะไรเธอจะรักฉันไม๊