ตอนนี้ฉันประสบภัยพร้อมกับปิศาจหัวกะทิอย่างผู้จัดการโกะโตจากแผนกการตลาดค่ะ ฉันลอยคอกลางทะเลอย่างไร้จุดหมายจนมาถึงเกาะร้าง … แต่ว่าผู้จัดการเอาแต่กังวลเรื่องแว่นตัวเองหาย ตกใจในความไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนของเขาจริงๆค่ะ สุดท้ายเขาก็จ้องนาฬิกาข้อมือที่พังแล้วพลางรอให้ถึงเวลาเลิกงาน วิกฤติแบบนี้ยังทำตัวตามปกติได้อีกค่ะ จิตใจทำด้วยอะไร?! "ของวิเศษสามอย่างของมนุษย์เงินเดือน" คืออะไร?! การฝึกอบรมพนักงานใหม่ที่จู่ๆ กลายเป็นเซอร์ไววัลของฉันกับผู้จัดการ จะเป็นยังไงต่อละเนี่ย~~~!!