“คุณหญิงควรจะถามผมหรือขอผมเข้ามาดูห้องนี้มากกว่าจะไปทำให้ชาโมนิกที่พยายามทำหน้าที่พ่อบ้านอย่างสมบูรณ์แบบ หรือสาวใช้ที่ดีเลิศอย่างไดแอนต้องลำบากใจนะครับ ผมยินดีจะตอบทุกคำถามถ้าคุณหญิงอยากจะรู้” มาร์คีย์พยายามควบคุมน้ำเสียงโกรธกริ้วนั้นให้อยู่ในโทนราบเรียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขณะตรงมาหาเจ้าสาวผู้อยากรู้อยากเห็นจนเกิดความจำเป็นในความคิดเขาตอนนี้ “ถ้าฉันรู้เรื่องของเธอตั้งแต่แรก ฉันคงจะถามแล้วล่ะค่ะ แต่คุณไม่ได้บอกฉันหรือบอกคนในครอบครัวฉันเลยนี่คะ” “ทำไมครับ ถ้าคุณหญิงรู้ว่าผมเคยแต่งงานมาแล้วคุณหญิงจะไม่ตกลงปลงใจแต่งกับผมเหรอครับ อดีตของผมนี่เป็นสาเหตุหรือเป็นสาระสำคัญมากกว่าปัจจุบันสำหรับคุณหญิงมากเลยเหรอครับ แล้วอดีตของคุณหญิงล่ะครับ ทำไมผมไม่เคยอยากจะรู้เลยว่าคุณหญิงจะ...” “ฉันขอโทษค่ะ ที่การกระทำของฉันทำให้คุณไม่พอใจ” กัญญ์รวีสวนกลับทันที เพราะรู้ดีว่าเขากำลังจะเอ่ยเรื่องอะไรออกมา แม้ตัวเองจะไม่ได้บอกกล่าวเกี่ยวกับรักร้าวในอดีต แต่ก็มั่นใจว่าไม่ท่านแม่ก็คงต้องเป็นน้องสาวแน่ที่บอกให้เขารู้ และเรื่องนี้ก็พอๆ กับเรื่องของภรรยาเก่าเขาที่หญิงสาวไม่อยากให้ใครมาขุดคุ้ยเช่นกัน จึงมองไม่เห็นความสำคัญใดๆ ที่จะยืนเถียงกับเขาตอนนี้ “ทำไม! ผมแค่จะเอ่ยถึงเขาเท่านั้น คุณหญิงก็ทนฟังไม่ได้ มันฝังใจคุณหญิงมากเลยเหรอครับ” ร่างผอมบางที่กำลังจะเดินหนีเขานั้นต้องหยุดชะงักเมื่อมีมืออันแข็งแรงของเขารั้งต้นแขนเอาไว้ และทันทีทันใดเจ้าของแขนก็รีบสบัดออกเพราะความตกใจ นั่นทำให้เขาโกรธมากกว่าเดิม เมื่อเห็นภรรยามีท่าทางรังเกียจสามีอย่างเขา “มันเรื่องของฉัน และฉันก็ขอโทษคุณแล้วเรื่องที่มายุ่งอดีตของคุณ ดังนั้นคุณไม่ควรจะมายุ่งกับอดีตของฉันด้วยเหมือนกัน” มือบางพยายามจะดึงแขนออกจากมือใหญ่ของเขาและอยากออกจากห้องนี้ไปให้เร็วที่สุด เพราะไม่ชอบใจในท่าทีไร้ความสุภาพของเขาอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน นี่อาจจะเป็นธาตุแท้ที่เขาซุกซ่อนเอาไว้ภายใต้ความสุภาพเรียบร้อยก็เป็นได้ “ผมไม่ได้สนใจอดีตของผมที่กลับไปแก้ไข้ไม่ได้มากเท่ากับสนใจว่าจะต้องทำยังไงให้คุณหญิงสลัดผู้ชายคนนั้นออกจากหัวใจหรอกนะ เพราะนั่นมันจะทำให้ชีวิตคู่ของเราไปไม่รอด” “ฉันยินดีจะหย่าถ้าเรื่องนั้นมันทำให้คุณไม่สบายใจ” แม้จะเจ็บกับแรงบีบจากเขา แต่กัญญ์รวีก็หยิ่งและอดทนในความเจ็บเกินกว่าจะร้องขอให้เขาปล่อยนอกจากพยายามใช้นิ้วเล็กๆ แกะนิ้วเขาออกจากแขนอย่างยากลำบากเท่านั้น “เพียงแค่เราเอ่ยถึงผู้ชายคนนั้น หญิงผู้เยือกเย็นถึงกับใจร้อนขอหย่าเลยเหรอ แล้วทำไมผมจะต้องหย่าเพราะผู้ชายขี้ขลาดตาขาวไม่กล้าสู้เพื่อคนที่ตัวเองบอกว่ารักสุดหัวใจด้วยล่ะ ทำไมผมจะต้องรอให้คุณหญิงลืมนายคนนั้นด้วยในเมื่อผมมีทางลัดที่ง่ายกว่า”