ถ้าไม่ท้องคงไม่ได้แต่งงานกับเขา ทุ่มหมดหน้าตักแต่กลับมาเจอกับรักลวงๆ… ------- เสน่ห์จันทร์โดนคลุมถุงชนกับผู้ชายคนหนึ่ง แต่ในวันที่เธอกำลังจะมีพันธะกลับเจอราเมศวร์ ผู้ชายที่เธอชอบพอเขามานาน เธอมองข้ามความเป็นเพลย์บอยที่เลืองชื่อ เพราะคำว่ารัก เมื่อเขาสนใจเธอ หญิงสาวพร้อมดื้อรั้นกับแม่เพื่อให้ได้รักมา แต่ไฉนรักที่ได้กลับเป็นรักลวงๆ หนำซ้ำรู้เรื่องนั้นในวันแต่งงาน เธอมืดมนหนทาง จึงเลือกจะยื้อรักไว้เพราะหวัง พ่อของลูกอาจจะเปลี่ยนใจ…มารักกัน ----- “คนเลว รู้อยู่ว่าคุณไม่ได้แต่งงานเพราะฉันแค่ท้อง แต่คนร้ายกาจอย่างคุณ เข้ามาหาฉันเพราะต้องการให้ฉันเลิกกับคุณรัชตะเท่านั้น ทำเพราะพี่เหรอ หน้าไม่อายจริงๆ ผู้ชายไม่รัก ยังตามไปตอแย ฮือๆๆ และฉันยื้อมาพอแล้ว อึ้กๆๆ อย่างน้อยฉันไม่เคยตามมาตอแยคุณ ไม่ว่าที่ไหน ที่แต่งงานเพราะคิดว่าเรารักกัน หลังจากเราแต่งงานกัน หลังจากรู้เรื่องน่าทุเรศนี้ ฉันแค่ยื้อเพื่อรอคุณเลวอย่างคุณเปลี่ยนใจ อันนี้ฉันโง่” ว่าแล้วใบหน้าเปื้อนน้ำตาก็ป้ายออก เธอเซ ราเมศวร์ที่กำลังตกใจเข้าไปช่วยแต่โดนผลักแรงๆ “จะไม่ทนให้มาแตะต้องกันอีกแล้วล่ะ พอกันที ไม่ต้องรอให้คลอด ลูกจะไม่มีพ่อ ไม่เห็นแปลก บ้านฉันก็เลี้ยงเขาได้ เมื่อก่อนเคยคิดยกให้แม่คุณเพราะอย่างน้อยท่านก็ดีกับฉันมาตลอด แต่วันนี้ฉันเปลี่ยนใจ” เธอเดินจากไป กุมหน้าท้องอยู่อย่างนั้น ราเมศวร์เดินตาม กลับโดนตวาด ตอนมาพูดเสียงเรียบๆ ตอนนี้ไม่ใช่ ราเมศวร์อึ้งไป “อย่ามาตามหลังฉัน ไปตามหลังผู้หญิงที่อยากแต่งงานด้วยสิ บอกไว้เลย ตอนนี้คุณเป็นสามีที่ฉันไม่ต้องการแล้วเหมือนกัน” ลงมาด้านล่าง เธอมองผับใหญ่ที่มีนักท่องราตรีมากมายด้วยสายตาที่พร่าเลือน เธอรู้สึกเวียนหัว แต่ยังฝืนเดิน วันนี้มาถึงแล้ว ความฝันหรือเปล่า เธอหลับตาและลืมตา น้ำตาไหลพราก เมื่อมองไปรอบๆ นี่มันไม่ใช่ฝัน หัวใจเจ็บขนาดนี้ มันไม่ใช่ความฝัน