จู่ๆ ใบหน้าขาวสะอ้าน ตามีรอยยิ้มตลอดเวลา ของ..ไอ้คู่ควงกำมะลอ ก็ผุดขึ้นมา หญิงสาวยันตัวขึ้นนั่งตรง ไปนึกถึงมันทำไม มันกระจอกขนาดนั้น เสียเวลาไปนึกถึง แม้ รูปร่าง หน้าตา มัน จะดู..”ดี” กว่าผู้ชายทุกคนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ก็ตาม มันทำงานทำการหรือเปล่า ? เรียนสูงขนาดไหน ? มีแฟน หรือครอบครัวหรือยัง ? เออ นั่นนะสิ ทำไมเราไม่หลอกถามมันเลยนะ อ้าว ก็เราไม่คิดจะคบผู้ชายกระจอกนี่หว่า เคยได้ยินจากที่ไหนนะ ที่ว่า ผู้หญิงในวัยใกล้สามสิบ เห็นเลขสามเมื่อไหร่ ความกดดันก็จะมาเมื่อนั้น ได้ยินเสียงเพลง สามสิบยังแจ๋วเมื่อไหร่ อยากไปฆ่าคนร้องเมื่อนั้น เป็นอีกหนึ่งคืน ที่หญิงสาว ซึ่งใครต่อใครอิจฉา กลับไม่สามารถหลับตาลงได้ นอนพลิกไปพลิกมา บางขณะก็ผุดไอเดีย บินไปเมืองนอกบ่อยๆสิ จะได้เจอต่างชาติบ้าง อาจได้เจอเศรษฐีฝรั่ง ญี่ปุ่น เกาหลี แต่.จีนไหวมั้ย ? ถ้ารวยแต่หน้าตาเหมือนแจ๊ค หม่า คงไม่ไหว.. หลับไปท่ามกลางความคิดสับสนอลหม่าน เป็นเช่นนี้ในทุกครั้งหลังจากไปงานแต่งงานใครสักคนมา...