ศิลาดล ปรมัทรุธ จะทำอย่างไรเมื่อเขาเกิดสับสนระหว่างความรักที่มีต่อ ‘เจ้าจันทร์ ภัทรบดินทร์’ และความแค้นที่เขามีต่อนายรัชวัตร บิดาของหล่อน ความแค้นที่เขาตั้งใจมาตลอดชีวิตว่าจะต้องแก้แค้นให้กับพ่อและแม่ที่ได้รับความตายอย่างไม่ยุติธรรม ต้องสั่นคลอนลงเพราะเขาพบว่า หัวใจของเขาแกว่งไกวต่อลูกหนี้สาวตัวน้อยที่นับวันก็จะยิ่งมีอิทธิพลต่อหัวใจเขา หนำซ้ำหล่อนยังมาสะกิดเอาความทรงจำวัยเด็กที่หลับใหลมานานให้ตื่นขึ้น ความทรงจำในวันสายฝนพรำ เด็กหญิงผมเปียตัวน้อย...และเด็กหนุ่มผู้หิวโหยข้างสุสาน ‘ศิลาดลทำราวกับว่า เขาเป็นท่อนไม้แข็งและหล่อนเป็นปุยนุ่นอ่อนปวกเปียก พอประท้วงเท่าไร เขาก็ไม่สะดุ้งสะเทือนเลย มีแต่จะทำหล่อนเจ็บๆ แรงขึ้นอีก ขาเขาข้างหนึ่งพันธนาการเรียวขาหล่อนไว้ทั้งสองข้าง กดแรงนิดหนึ่งก็แทบจมหายไปในฟูกหนา มือข้างเดียวของเขาก็ตรึงข้อมือหล่อนสองข้าง กดไว้เหนือศีรษะ อีกมือหนึ่งสอดเข้าใต้เสื้อ พองอนิ้วได้ก็กระชากออก ดูเหมือนว่าไม่ต้องใช้แรงอะไรมากเลย พักเดียวเจ้าจันทร์ก็ตกอยู่ในสภาพกึ่งเปลือยต่อหน้าเขา ทรวงอกสั่นระริกซ่อนอยู่ภายใต้บราเซียร์ตัวเดียว เจ้าจันทร์ร้องไห้กระซิกเพราะเจ็บใจ...ทั้งเขาและตัวหล่อนเอง หญิงสาวเจ็บใจว่า ขนาดเขากระทำต่อหล่อนอย่างหยาบหยาม ป่าเถื่อน ไม่ให้เกียรติอะไรกันเลย หล่อนก็ยังขนลุกซู่ไปด้วยความรู้สึกวาบหวาม’...