เพราะตั้งแต่วันนั้น...วันที่เขาได้พบเธอ เด็กสาวที่แม่เขาพากลับมาเพื่อเป็นลูกสาวบุญธรรมและมีฐานะเป็นน้องสาวของเขา แต่เขาไม่ได้ต้องการสถานะนั้นเลย...ไม่ต้องการ **************************************** แกร๊ก!!! เสียงล็อกประตูห้องลองชุดป้องกันไม่ให้ใครเปิดเข้ามาได้ ภายในห้องล้อมรอบด้วยกระจกทั้งสี่ด้าน ดนุหันกลับมายิ้มหวาน แต่สายตาที่มองมานั้นช่างเหมือนหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่จ้องจะขย้ำแกะน้อยยิ่งนัก "คุณนุรออยู่ข้างนอกก็ได้นี่คะ น้องแพรใส่เองได้" แพรวากล่าวแก้เขิน หญิงสาวก้มหน้าลงต่ำ หลบสายตาพราวระยับของดนุ "ไม่เป็นไรครับ คุณนุอยากช่วยถอด...ช่วยใส่...ให้น้องแพร" แพรวาตาโต พวงแก้มร้อนผ่าว เงยหน้ามองสบตาดนุได้เพียงแว๊บเดียว ก็ต้องก้มหน้าลงต่ำเช่นเดิม "อะ...เอ่อ..." เสียงหวานติดอ่างเหมือนแผ่นเสียงสะดุด ดนุยิ้มหวาน ยกมือไล้ข้างแก้มของแพรวาอย่างอ่อนโยน ปลายนิ้วแกร่งดันปลายคางของคนตัวเล็กให้เงยขึ้นมองสบตาเขา ดนุขยับตัวเข้ามาใกล้แพรวาอีกนิด จนเธอยืนตัวแข็งค้างกับการโน้มหน้าลงต่ำ ฝ่ามือร้อนผ่าวข้างนึงของดนุกุมแก้มสาว ส่วนอีกมือก็โอบเอวเธอให้ขยับเข้าใกล้จนแนบสนิทกัน แพรวาหลับตาพริ้มยามที่เห็นใบหน้าคมใกล้เข้ามา ริมฝีปากจิ้มลิ้มเผยอออกจากกันอย่างรอคอย คาดหวัง * * * "แล้วน้องแพรไม่ลองชุดชั้นในก่อนเหรอครับ" ดนุยกเซ็ตชุดชั้นใน ในมือถามแพรวา "จะลองทำไมล่ะคะ ยังไงป๋าก็ซื้อให้หนูอยู่แล้วนี่" แพรวาเย้าแก้เขิน "แต่คุณนุอยากเห็นว่าน้องแพรใส่แล้วจะสวยแค่ไหน นี่ครับ" เสียงทุ้มสั่นพร่า "ไม่เป็นไรค่ะ...เดี๋ยวน้องแพรใส่ให้คุณนุดูที่บ้านนะคะ"แพรวาเขย่งเท้า ใช้แขนเรียวเสลาโน้มหน้าคนตัวโตกว่าลงมา กระซิบชิดใบหูเสียงยั่วเย้า กลั่นแกล้งเขาให้ใจสั่น พร้อมหอมแก้มให้สัญญาไปหนึ่งครั้ง ฟอด!!! "น้องแพรสัญญาแล้วนะคะ ห้ามหลอกให้คุณนุรอเก้อนะ" ดนุยิ้มพอใจ...สายตามองแพรวาว่าเขาจะรอ