อิ๋นจื่อคือเด็กกำพร้าที่มีฐานะกึ่งเจ้านาย กึ่งสาวใช้ในจวนสกุลซ่ง นางต้องคอยดูแลคุญชายใหญ่แทบทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องในม่านมุ้ง -------------------------------------------- เป็นนิยายอีโรติกแนวจีนโบราณที่ไม่อิงประวัติศาสตร์ บทบรรยายมีคำหยาบ **โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ** -------------------------------------------- “คุณชาย ท่านสมควรหยุดได้แล้ว ถอนออกไปเถอะ” นางยังซบหน้าไร้เรี่ยวแรงอยู่ที่เดิม เอ่ยเสียงแผ่วต่ำกับเขา “ยังถอนไม่ได้ หากข้าถอนออก น้ำเชื้อพันธุ์ของข้าก็ไหลออกมาหมด ข้าบอกแล้วว่าเรามาทำลูกกัน ไม่มีทางที่ข้าจะปล่อยให้เชื้อพันธุ์ของข้าต้องสูญเปล่า” “ท่านพูดจริงหรือ?” “ใครว่าข้าโกหก แม้คนสกุลซ่งของข้าจะมีบุตรยากมาทุกรุ่น แต่ก็ใช่ว่าจะมีไม่ได้ ก่อนหน้านี้ที่เจ้าไม่ตั้งครรภ์เพราะข้ายังไม่ต้องการ ตอนนี้ข้าต้องการลูกแล้ว อีกไม่นานเจ้าต้องตั้งครรภ์แน่ ทำตัวว่าง่ายๆ ดูแลตัวเองให้ดี อย่าให้ลูกข้ากับเจ้าต้องลำบาก” อิ๋นจื่อไม่รู้จะพูดอย่างไรดี เขาดื้อรั้นมากกว่านาง หากเขาบอกว่าอยากให้นางตั้งครรภ์ ไม่นานนางก็คงตั้งครรภ์บุตรของเขาจริง แต่ฐานะของนางต่ำต้อยนัก ถึงเขาจะยกฐานะให้นาง มากสุดก็แค่อนุภรรยา เป็นเมียบ่าว หากลูกเกิดมาเป็นผู้ชายย่อมลำบากและจะมีปัญหาในภายหลัง หากเป็นบุตรสาวก็คงจะเบาใจได้ระดับหนึ่งเพราะหลี่ซื่อคงไม่คิดอิจฉาเด็กสาวที่ต้องแต่งออกไปซึ่งในท้ายที่สุดก็ไม่ได้มีผลอะไรกับบ้านเดิม บุตรสาวที่เกิดจากอนุภรรยาย่อมไม่มีความเสี่ยงอะไรกับผู้นำสกุลคนต่อไปซึ่งหลี่ซื่อย่อมวาดหวังให้เป็นลูกของนางเอง สกุลซ่งนี้เป็นของหลี่ซื่อไปแล้วส่วนหนึ่ง ยิ่งนางมีบุตรชายให้ซ่งเว่ยเหลียงได้ หลี่ซื่อก็จะมีฐานะที่มั่นคง เพียงแต่นางแต่งเข้าจวนมาหลายปียังไม่มีวี่แววว่าจะตั้งครรภ์ หรือว่าเพราะเรื่องนี้ซ่งเว่ยเหลียงจึงอยากพยายามกับตนอีกคน อิ๋นจื่อคิดไปคิดมาก็ต้องส่ายหน้า ไม่ใช่ หลี่ซื่ออาจทำเรื่องไม่งามกับซีเสวี่ยไปแล้ว คนเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างซ่งเว่ยเหลียงคงไม่นิ่งนอนใจ ซ่งเว่ยเหลียงเห็นอิ๋นจื่อเงียบไป เขาหัวเราะเสียงต่ำในลำคอและเอ่ยขึ้น “หลี่ซื่อก็จะตั้งครรภ์... แต่ไม่ใช่ลูกข้า!”