ยิ่งเวลาผ่านไปเฉิงเซ่าซางก็กลายเป็นผู้โดดเด่นที่ฮ่องเต้ให้ความสำคัญ หากรับมือขุนนางไม่ถูก ขอเพียงเรียกนางมาปะทะฝีปาก เป็นอันรบร้อยครั้งไม่เคยแพ้ หากมีคดีที่ต้องคลี่คลาย เฉิงเซ่าซางก็พร้อมเป็นผู้แทนฮองเฮาออกไปสืบคดี ยามนี้เรียกได้ว่าสกุลเฉิงมีแต่เทียบมาเยือนมิได้ขาด ใครๆ ก็ต่างหวังพึ่งบารมีนาง ทว่าไฉนไม่มีใครกล้าไหว้วานหลิงปู้อี๋ที่มีอำนาจมากเล่า หรือเพราะผู้คนเลือกบีบลูกพลับนิ่มเช่นนางสะดวกกว่า ซึ่งว่าที่สามีของนางผู้นี้นับวันยิ่งทำตัวหน้าหนาชอบฟังคำหวานเลี่ยนจากปากนางอยู่เสมอ พูดถึงบุรุษอื่นมากไปก็ไม่ได้ เป็นได้ปั้นปึ่งทำหน้าบูดหน้าบึ้ง กลิ่นน้ำส้มโชยออกมา เวลาเขาน้อยอกน้อยใจคิดว่านางไม่รักเขามากพอ นางไม่วายต้องกล่อมเขาให้เชื่องอยู่ร่ำไป “หากวางท่านกับอาเหยาคู่กันบนโต๊ะสำรับ ต่อให้อาเหยาถูกปิ้งย่างจนมันเยิ้มทั่วร่างเลิศรสหาใดเปรียบ ส่วนท่านยังคงเป็นเนื้อดิบชิ้นหนึ่ง ปากของข้าก็จะมุ่งไปหาท่านแต่ผู้เดียว!”