“ตื่นแล้วเหรอ” คำถามที่ดังมาจากหน้าประตู ทำให้แสนรักมุดหน้าลงใต้ผ้าห่มด้วยความเขินอาย เขาออกไปไร่ตั้งแต่เช้าแล้วไม่ใช่เหรอ “ทำอะไรน่ะ อยากอาบน้ำไหม” เพราะเห็นว่าเธอยังอยู่ในชุดเดิม ต้นหมื่นจึงถาม “ไม่ไปทำงานเหรอคะ” เสียงอู้อี้ที่ดังมาจากใต้ผ้าห่ม ทำให้ต้นหมื่นหัวเราะให้กับความน่ารักของเธอ จะอายอะไรอีกเขาเห็นจนหมดแล้ว “ไปแล้ว แล้วก็กลับมาแล้ว ผมเป็นห่วงคุณ” ตอบจากใจจริง เพราะกังวลว่าเธอจะคิดมาก “ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ คุณกลับไปทำงานเถอะ” “ไม่เอา ไม่ไปแล้ว ไหนดูสิว่าตัวร้อนหรือเปล่า เจ็บแขนมากไหม” เดินมาข้างเตียงแล้วตลบผ้าห่มออก นางอายที่ซ่อนตัวอยู่ใต้นั้นตาโต เมื่อผ้าที่เธอใช้เป็นโล่กำบัง ร่อนลงไปกองอยู่ข้างเตียง “คุณต้น อย่าแกล้งสิคะ” ทั้งตัวของเธอมีแค่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่เขาใส่ให้เมื่อตอนเช้ามืด ส่วนท่อนล่างนั้นไม่มีอะไรปกปิดเลยสักชิ้น