เมื่อต้องสวมรอยเป็นแฝดพี่ ไปดูแลว่าที่พี่เขยที่พิการ พลอยพัดชาเลยต้องทำทุกอย่าง เพื่อให้ตัวเองกลายเป็น เพชรน้ำหนึ่ง เพื่อตบตาทุกคน โดยเฉพาะว่าที่พี่เขยอารมณ์รุนแรง ปากร้าย และเอาแต่ใจตัวเองอย่างภารัน ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "ที่เธอตอบไม่ได้เพราะเธอไม่รู้ว่า แผลที่แขนเพชรน้ำหนึ่งไปโดนอะไรมาใช่ไหม"ขนอ่อนพากันเรียงตัว เมื่อเขาเอ่ยชื่อเพชรน้ำหนึ่งออกมาเต็มปาก เหมือนเขารู้ว่าเธอไม่ใช่เพชรน้ำหนึ่ง "ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าแขนฉันไปโดนอะไรมา ฉันว่าคุณเมามากแล้ว เราแยกกันตรงนี้นะคะ"พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนเพื่อจะหนีไปตั้งหลัก "เมื่อสองคืนก่อนมีคนเห็นเธอในผับแถวๆทองหล่อ"พูดพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวอย่างจับผิด "ค่ะ ฉันหนีคุณไปตอนคุณหลับ"พูดเพราะไม่อยากให้เขาถามเธออีก "อือ...ปกติเธอก็เที่ยวเก่งจนฉันชิน" "ก็ไม่แปลกนี่คะ ของมันเคยๆ"พลอยพัดชายังแถไม่หยุด เธอจะไม่ยอมจนมุม ต่อให้เขาต้อนจนไม่มีทางหนีก็ตาม ภารันยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะมองนิ่งมาที่หน้าเธอ "ตอนที่เพื่อนฉันเจอเธอ มันเป็นเวลาเดียวกับที่...ฉันนั่งทานข้าวอยู่กับเธอ! มีอะไรจะแก้ตัวอีกไหม พลอยพัดชา! "ภารันพูดในต้นประโยค ก่อนจะตวาดลั่นเมื่อเอ่ยชื่อเธอออกมา ร่างบางยืนนิ่งอยู่กับที่ ตากลมโตมองเขาอย่างตกตะลึง "คุณภารัน! "เรียกชื่อเขาก่อนจะถอยหนี แต่ก็ช้าไปกว่ามือแกร่งที่รวบเข้ามาที่เอวของเธอ แล้วออกแรงดึงจนร่างบางปะทะเข้ากับอกแกร่งอย่างแรง "โกหกฉันทำไม! ต้องการอะไร! "ชายหนุ่มตวาดลั่น มือที่จับแขนเธอไว้ลงน้ำหนักบีบจนหญิงสาวเจ็บร้าวไปทั้งแขน "คุณภารัน ปล่อยนะฉันเจ็บ! "ร้องบอกพร้อมกับดิ้นหนี รู้สึกเจ็บที่ต้นแขนเมื่อเขายังบีบลงมาอย่างไม่ปราณี "สวมรอยเป็นเพชรน้ำหนึ่งทำไม เธอต้องการอะไรจากฉัน พลอยพัดชา!"เป็นอีกครั้งที่เขาเอ่ยชื่อพลอยพัดชาออกมาเต็มปาก "ปล่อยนะฉันเจ็บ! "หญิงสาวดิ้นหนี เมื่อเขาทำให้เธอเจ็บ จะแก้ตัวตอนนี้ก็คงไม่ทัน เธอเองก็ยังไม่ได้คิดแผนเรื่องนี้เอาไว้ ไม่คิดว่าภารันจะจับได้เร็วขนาดนี้ มีตรงไหนบ้างที่เธอไม่เหมือนแฝดพี่ เธอทำจนเหมือนทั้งตัว "ตอบมาว่าเธอต้องการอะไรจากฉัน!" "ฉันไม่ต้องการอะไรจากคุณทั้งนั้น ฉันเองก็ไม่ได้อยากมาที่นี่เลยสักนิด! "คำตอบของเธอทำให้ภารันเดือดจัด "ไม่อยากมาแล้วมาทำไม! พูด! " "โอ้ย! ฉันเจ็บนะ" "เจ็บก็พูดสิ พูดออกมาให้หมด! " "ฉันไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น แม่บอกให้ฉันมาดูแลคุณ ฉันก็มาตามคำสั่งของท่าน" "โกหก! พวกคุณวางแผนอะไรกัน เพชรน้ำหนึ่งสั่งให้คุณมาทำอะไร! " "คุณรัน ฉันเจ็บนะคะ ฉันไม่รู้ว่าระหว่างคุณกับพี่เพชรมีเรื่องอะไรกัน ฉันมาตามคำขอร้องของแม่ ท่านให้ฉันมาดูแลคุณ ฉันรู้แค่นี้ ถ้าคุณอยากรู้อะไรก็ไปถามจากพี่เพชรโน้น ฉันไม่เกี่ยว! " "ไม่เกี่ยวเหรอ ตอนนี้เธอเกี่ยวเต็มๆ แล้วทูนหัว กล้ามากนะที่เข้ามาเหยียบจมูกฉัน ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าคนอย่างไอ้ภารัน ไม่ใช่คนที่ใครที่ไหนมาหลอกได้ โดยเฉพาะเด็กเมื่อวานซืนอย่างเธอ! "พูดจบก็ออกแรงลากหญิงสาวเข้าไปในตัวบ้าน คนรับใช้ที่เห็นเหตุการณ์พากันแตกตื่น เพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านาย ผู้หญิงคนนี้เข้าบ้านมาแค่ไม่กี่วัน คนในบ้านก็วุ่นวายไปหมด ***ฝากคุณภารันกับหนูพลอยด้วยนะคะ***