โปรย “จำไว้ โลกนี้จะใจร้ายกับยอมากแค่ไหนก็ตาม พี่จะใจดีกับยอเองเชื่อพี่นะ” ประโยคแสนอบอุ่นของเขาทำให้เด็กสาวยกหัวใจให้ด้วยความเต็มใจ “หึงใช่ไหมตอบมา” คราวนี้เขาก้มหน้ามาแทบติดแก้มเนียนแล้วก็ยิ้มแต่ไม่ทันไรมือเรียวก็ผลักเขาออกเบาๆแต่รองเท้าเจ้ากรรมเชือกที่ผูกดันหลุดทำให้ยอแสงสะดุดเชือกรองเท้าแล้วล้มไปด้านหน้าจนริมฝีปากปะทะแผ่นอกอุ่นๆจนได้ “คือ” ยอแสงทำตัวไม่ถูกเมื่อปะทะอกอุ่นแบบนั้น “ยอ เจ็บไหม” เขาย่อตัวลงแล้วมองหน้าเด็กสาว คราวนี้แววตาที่เต็มไปด้วยความหมายบางอย่างทำให้กองทัพที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อนมองด้วยความสนใจ “ไม่เจ็บ” “มองพี่แบบนี้พี่คิดนะ” “มองอะไรคะ” ยอแสงเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว “มองแบบมีความหมายบางอย่าง บอกได้ไหมรู้สึกยังไงกับพี่” “ก็ไม่ได้รู้สึก…” ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์แม้จะไม่ได้เมามากมายแต่ก็พอทำให้เขายับยั้งใจตัวเองไม่ได้ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มมาใกล้แล้วแตะริมฝีปากอุ่นสัมผัสริมฝีปากนิ่มเบาๆ “อุ๊ย” “จูบได้ไหม จองเอาไว้ก่อน” เขาพูดออกมาหน้าตาเฉยแต่คนฟังแทบเป็นลมล้มพับเพราะนี่เป็นจูบแรกของชีวิตและตัวเองก็ไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะทำแบบนี้แต่หัวใจเจ้ากรรมดันยอมให้เขาจูบได้ตามใจโดยไม่ได้ขัดข้อง “อือ” ดวงตาคู่ใสมองเขาแล้วค่อยๆปิดเปลือกตาลงอย่างช้าๆ มือแข็งแกร่งช้อนร่างเพรียวไปที่เตียงนอนเล้วโน้มตัวลงมาทับพร้อมกับระดมจูบอย่างอ่อนโยน ร่างเพรียวสั่นสะท้านและเบิกตาลุกโตเมื่อมืออุ่นๆเลื่อนไปมาบนเนินอกแล้วเลื่อนไปด้านหลังและกำลังปลดบางอย่าง สติที่หลุดลอยกลับมาอย่างรวดเร็วแต่ริมฝีปากอุ่นยังคงสำรวจโพรงปากหวานนุ่มด้วยความสิเนหา “มะไม่ได้ค่ะ” ยอแสงลุกพรวดพราดอย่างรวดเร็วจนหน้าผากชนที่ปลายจมูกโด่ง