บ่วงรักซาตาน โดย... บัวริน อารัมภบท สายตาลูบโลมของคุณประกิจทำให้หญิงสาวรู้สึกขยะแขยงจนบอกไม่ถูก บังคับเท้าให้สาวเข้าไปใกล้โต๊ะทำงาน คุณประกิจรีบลุกเดินอ้อมโต๊ะมาหาหญิงสาวทันที ดอกข้าวรีบวางของที่ต้องการนำมาคืนไว้บนโต๊ะ หน้าตาจืดเจื่อน “ดิ...ดิฉันเอาสร้อยมาคืนค่ะ” คุณประกิจทำหน้าประหลาดใจ “เอามาคืนทำไม ฉันให้...จะให้มากกว่านี้อีก ถ้าเธอจะยอมตามใจฉัน”ประกิจพูดเสียงกรุ้มกริ่ม ดอกข้าวรีบถอยฉากทันที หญิงสาวอึกอัก“ข้าวทำไม่ได้หรอกค่ะ” คุณประกิจหน้าตึง “ทำไม” “หนู...หนู....”ก่อนที่ดอกข้าวจะทันได้พูดอะไร สิงห์เฒ่าก็ออกลายปราดเข้ามารวบเอาบางเอาไว้ ดอกข้าวตกใจแทบช็อค ดิ้นรนขัดขืนด้วยความตื่นกลัว “อย่าค่ะ...อย่าทำหนู” “หนูจ๋า...หนูสวยเหลือเกิน รู้ไหมว่าฉันอดใจไม่ไหวแล้ว อีแก่มันเล่นคุมฉันแจ น่าเบื่อจะแย่อยู่แล้ว”คุณประกิจซุกหน้าเหี่ยวๆเข้ามาไซ้ซอกคอหอมกรุ่น ดอกข้าวสะบัดหนีอย่างรังเกียจ “อย่าค่ะ เดี๋ยวคุณรำไพมาเห็นเข้า” “ไม่เห็นหรอก ถ้าหนูไม่ร้อง ป่านนี้คงกำลังให้นังสร้อยมันนวดเพลินหลับไปแล้วมั๊ง”คุณประกิจพูดเสียงกระเส่าอย่างคนกำลังหื่นกามจัด ดอกข้าวหน้าเสีย พยายามหนี แต่มือไม้ของสิงห์เฒ่ายุ่มย่ามราวกับหนวดปลาหมึก แกะตรงโน้นมาจับตรงนี้ แกะเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักหลุด จนหญิงสาวแทบอยากจะร้องไห้ “อย่าค่ะ...”หญิงสาวร้องห้าม อ้าปากจะร้องขอความช่วยเหลือออกไปดังๆ แต่กลับถูกมือเหี่ยวๆยกขึ้นมาปิดเอาไว้ เสียงที่ลอดออกมาจึงเป็นเพียงแค่เสียงอึกอักอู้อี้อยู่ในลำคอเท่านั้น “หนูจ๋า ยอมเป็นของฉันเถอะนะ ฉันสัญญาว่าฉันจะเลี้ยงหนูให้อยู่สุขสบาย ถ้าหนูอยากได้บ้านฉันจะซื้อให้...นะจ๊ะ”ดอกข้าวขนลุกด้วยความขยะแขยง หญิงสาวหลับหูหลับตายกขาขึ้นหมายจะกระแทกเข้าที่กล่องดวงใจของอีกฝ่ายเต็มแรง หากแต่.... “คุณพ่อคงอยู่ในห้องทำงานมั๊งฮะ...เมื่อกี้ยังคุยกันอยู่เลย เดี๋ยวผมเข้าไปดูให้แล้วกัน”เสียงนั้นดังแว่วเข้ามา แต่ก็ได้ยินได้ชัดเจน ชนิดที่ทำให้คุณประกิจชะงักไปทันที รักด้วยใจ บัวริน