คอเจะห์ ชัมซุดดีน มุฮัมมัด คือหนึ่งในนักกวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์อิหร่านและโลก มีชีวิตในยุคคริสต์ศตวรรษที่ 13 นิยมใช้นามปากกา “ฮาฟิซ” เขาเติบโตในนครชีราซซึ่งเป็นศูนย์รวมนักวิชาการ นักรหัสยนิยม และนักกวีที่มีชื่อเสียง ฮาฟิซมีพรสวรรค์ในด้านวรรณกรรมจนกระทั่งกลายเป็นผู้นำกระแสความคิดอันเป็นเอกลักษณ์ที่ได้รับการบ่มเพาะมาตั้งแต่อดีตในเมืองชีราซ เขาถ่ายทอดองค์ความรู้เหล่านี้ออกมาในรูปของบทกวีที่งดงาม ฮาฟิซได้รับการยกย่องจากแวดวงวรรณกรรมทั่วโลกเทียบเท่านักกวีนามอุโฆษอย่าง โอมาร์ คัยยัม, ฟิรเดาซี, สะอ์ดี, เมาละวี เนื่องจากมีแนวคิดด้านมนุษยธรรมที่ครอบคลุมทุกศาสนา ทั้งนี้ มีนักคิดและนักกวีสากลจำนวนมากที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเขา อาทิเช่น โยฮัน วูล์ฟกัง เกอเธ่ ( นักกวีชาวเยอรมัน ) และ รพินทรนาถ ฐากุร ( นักกวีชาวอินเดีย ) เกอเธ่มีส่วนช่วยให้ฮาฟิซเป็นที่รู้จักในระดับโลกในเวลาต่อมา เขาใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตศึกษาเชิงลึกเกี่ยวกับโลกทัศน์ของฮาฟิซ จากแรงบันดาลใจที่ได้จากฮาฟิซ เกอเธ่ได้ประพันธ์บทกวี "West-östlicher Diwan” ( บทกวีตะวันตก - ตะวันออก ) ทำให้โลกเริ่มให้ความสนใจผลงานของฮาฟิซ ปัจจุบันผลงานของฮาฟิซได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆ เกือบทุกภาษา ( อ้างแล้ว ) ตำรา “กุลลียอท” ของฮาฟิซประกอบไปด้วยบทกวีรูปแบบต่างๆ อาทิเช่น กาซาล, กะซีเดะห์, กัทเอะห์, รุไบยาทและมัษนะวีแบบสั้นอันเป็นที่รู้จักในนาม “กวางป่า” และ “ซอกี นอเมะห์”