เมื่อเลขาคนใหม่กลายมาเป็นคู่ควงเพื่อการแก้แค้นคนรักเก่า ส่วนเธอก็ควงเขาเพื่อเอาคืนคนรักเก่าเช่นกัน เขาเป็นเหมือนไฟส่วนเธอก็น้ำมันเชื้อเพลิงชั้นดีใกล้กันก็ติดพรึ่บ “คุณพิมมี่…” ชายหนุ่มเรียกชื่อเธอพร้อมกับยื่นมือมาใกล้พวงแก้มก่อนพิมพ์ชนกจะตกใจถอยหลังเล็กน้อย เท้าที่ยังเปียกอยู่บ้างเหยียบกองเสื้อผ้าที่เธอถอดไว้เซเสียหลักก่อนมือแข็งแกร่งจะคว้าได้เพียงชายผ้าขนหนูเท่านั้น “ไม่นะ!” ร่างขาวโพลนอล่างฉ่างพร้อมหน้าอกเด้งดึ๋งเด่นตระหง่านอยู่ระดับสายตาเขาอย่างพอเหมาะพอดี ทั้งที่เขาเคยได้สัมผัสมากกว่าการมองมาแล้วก็ตามแต่คราวนี้เป็นอุบัติเหตุความรู้สึกเลยแตกต่างกันสิ้นเชิง “โอว…สวยงามมาก สวยทุกสัดส่วนเลย…” “ว้าย!” มือเรียวงามรีบกอบกุมสองเต้าไว้ก่อนจะนั่งยองๆ ที่พื้นพร้อมกับก้มหน้านิ่งด้วยความอายแต่ปากก็สบถด่าเขาไม่หยุด “ไอ้คุณภัคลามก ไอ้บ้า ออกไป ไอ้เช…!” หญิงสาวยังมีสติพอที่ไม่หลุดคำสุดท้ายออกไป ร่างขาวโพลนยังคงคุดคู้อยู่ข้างเตียงก่อนมือแข็งแกร่งจะยื่นผ้าขนหนูคืนให้ “สบู่ติดแก้มจะเอาออกให้แค่นั้นเอง” “เอาผ้ามาเร็ว!” “ผมหลับตาแล้วรับไปสิ มือคว้าถูกผ้าขนหนูดีนะไม่ไปจับโดนนมเข้าให้” “ไอ้คุณภัค!!!ออกไป!!!” มือเรียวจับกองผ้าที่มีกางเกงในเสื้อชั้นในโยนใส่หน้าเขาก่อนร่างสูงโปร่งจะรีบถอยกรูดออกจนพ้นจากห้องนอนก่อนจะมองเสื้อผ้าที่เธอโยนใส่เขา จมูกโด่งย่นทันทีก่อนจะหันไปมองเจ้าของเสื้อผ้าที่ยังนั่งคุดคู้อยู่ที่เดิม “นี่กลิ่นตุๆ กลิ่นอะไร อย่าบอกกลิ่นน้องสาวคุณนะ ไม่ผ่าน” เขาพูดจบก็รีบเดินออกไปพร้อมกับยิ้มมุมปากโดยไม่ได้หันมามองใบหน้างามที่งอหงิกที่กำลังด่าเขาอยู่ในใจ ‘ไอ้เชี่ย…ณภัค! ไอ้เลว! ไอ้ๆ เออๆ ไอ้บ้า!’