THE SECRETS ABOUT THOUGHT AND FEELING ความลับของความคิดและความรู้สึก โฮสเทลเป็นการทำงานเกี่ยวกับคน ยิ่งคนมากเท่าไหร่ ความคิดเกี่ยวกับคน และความรู้สึกก็ผ่านเข้ามาให้เรียนรู้มากขึ้นเท่านั้น ถ้าเราไม่เข้าใจ งานนี้ก็อาจจะยากไป เราได้เรียนรู้อย่างที่ใครๆ เขาพูดกันนั่นแหละ ใจคนเรามันยากเย็น เราค่อยๆ ไปทำความรู้จักแต่ละแง่มุมกัน ชีวิตคนเราก็เหมือนฤดูกาล มันไม่ได้มีฤดูใบไม้ผลิตลอดเวลา และมันก็ไม่ได้มีฤดูใบไม้ร่วง ฤดูหนาวตลอดเวลา มองมันเปลี่ยนแปลง แล้วมันก็จะผ่านไป กลับมา และผ่านไป เหตุการณ์ที่เข้ามาก็คือฤดูกาลนั่นแหละ นี่คือ เรื่องแรกที่เราได้เรียนรู้อย่างจริงจัง และเป็นที่มาของการเริ่มต้นโฮสเทล การเริ่มต้นที่ไม่เหมือนคนอื่น ก็ทำให้เรามีทางเดินที่เป็นของเรา ถ้าร้องไห้ไม่ออก? เราเป็นคนไม่มีน้ำตาเวลาถึงเวลาที่ควรจะมีน้ำตา และเราก็เพิ่งรู้ว่า อาการนี้คือหายนะ มันคือการที่เราปิดกั้นอารมณ์ของตัวเอง ไม่ใช่หลอกตัวเองให้เข้มแข็ง แต่มันเกินความเศร้า ความรู้สึกค้างคา ความทุกข์ก้อนมหึมาที่เชื่อมอดีต และ อนาคตไว้ โดยมีร่างเราที่ยืนอยู่บนปัจจุบัน มันทรมาน ความสุขของความทรงจำ นั่นแหละที่ทำให้เราเจ็บปวดมากที่สุด เราได้เรียนรู้ว่า สิ่งที่ยากที่สุดในชีวิตคนเรา คือ “การรัก และให้อภัยตัวเอง” เรามักยึดติดกับเหตุการณ์ร้ายๆที่ผ่านมา และคำว่า ถ้า ผูกโยงไปกับความหวังที่ไม่มีทางจะเป็นจริง แล้วมันก็จมดิ่งไป กับความรู้สึกที่เป็นไปไม่ได้ ไม่ยอมรับ เพราะอะไร เคยมีคนบอกไว้นะ เรื่องคนอกหัก ตรอมใจ เราหาคำตอบให้ตัวเอง ในวันที่ร่างกายปิดตัวเอง ไม่อยากกิน ไม่อยากขยับ อยู่แบบนั้น ความรักทำให้เราตายได้ และความรักก็ทำให้เราหายป่วยได้ เพราะในสมองเราในช่วงเวลาที่เสียใจกับการจาก หมายถึงทั้งจากเป็นจากตาย ความรักในทุกรูปแบบ สมองจะทำการค้นหาคำตอบอย่างหนักว่า มันเกิดมาจากอะไร แล้วมันก็ทำงานหนักเกินไปจนเคมีในสมองรวน และทำให้ระบบร่างกายอื่นๆ ไม่ถูกสั่งและป้อนข้อมูลที่ดีพอ เนื่องจากการแทนที่ของเคมีในสมองที่ผิดที่ผิดทาง ในที่สุด มันถูกเรียกว่า “ตรอมใจตาย” เพราะความพยายามจะหาเหตุและประเมินเรื่องราวที่เกินกำลัง ในขณะที่อีกด้านคือ การใช้ความรักเยียวยาเมื่อเรามีความสุข สมองจะผลิตสารตัวหนึ่งขึ้นมาที่ช่วงยับยั้งไม่ให้เรารู้สึกถึงความเจ็บปวด และหายวันหายคืน หรืออย่างน้อยถ้าต้องจากไป ก็จะไม่ทรมาน เพราะสารความสุขมันหลั่งไหลเต็มสมองไปหมด ความทรงจำด้านลบจะทำให้เราทรมาน ไม่แพ้ความสุขที่เราอยากได้กลับมา เราเปลี่ยนเหตุการณ์ไม่ได้ เราลบมันไม่ได้ แต่เราจัดการวิธีคิดกับมันได้ เราเปลี่ยนความรู้สึกกับมัน เราเริ่มต้นเรื่องใหม่ๆ “ลองถามตัวเองนะ ว่านานเท่าไหร่ที่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้ลองทำอะไรครั้งแรก” เหตุผลของครั้งแรก ลองถามตัวเองจริงแล้วเวลาไม่กล้าเริ่มสิ่งใหม่ๆ เพราะว่าเรากลัวการล้มเหลว จริงๆเหรอ? กลัวผิดพลาด เสียฟอร์ม? ไม่ใช่หรอก เรากลัว ความรู้สึกไม่ปลอดภัยมากกว่า มันอยู่เบื้องหลังความล้มเหลว เพราะเราไม่รู้เลยว่า หลังความผิดพลาดเราจะเจอกับอะไรบ้าง? จากนี้ การเริ่มต้น เรียนรู้คนอื่น เพื่อเข้าใจตัวเอง และเป็นบทเรียนใหญ่สำหรับเรา เริ่มต้นขึ้น จากเรื่องราวของพวกเขา แขกที่ผ่านเข้ามาจากลา หรือกลายเป็นเพื่อนในระยะทาง ความรัก ความสุข ความเกลียด ความอิจฉา ความเหนื่อย ความโกรธ เราค่อยๆ ไปทำความเข้าใจกับมันกัน ว่าเพราะอะไร ทำไมเราถึงรู้สึกและคิดแบบนั้น และอย่างน้อย เรื่องนึงที่เราได้เรียนรู้จากโฮสเทลคือ “การที่เราประสบความสำเร็จเล็กๆน้อยๆในหนึ่งวัน ทุกวัน หรือวันละหลายๆรอบ จะทำให้คุณค่าของเรากลับมา และเราจะรู้สึกว่าชีวิตของเรามีค่า” จดบันทึกเรื่องราวออกมา แล้วเราจะได้รู้ว่าในหนึ่งวันเราชนะไปแล้วกี่อย่างกัน นี่แหละ การรักตัวเองแบบง่ายๆ เห็นคุณค่าสิ่งเล็กๆที่ตัวเองทำ ไม่ต้องไขว้คว้ารอคอยสิ่งใหญ่ หรือเสียงปรบมือจากคนอื่น