ปรัชญาอิสลาม คือ ขุมคลังอันทรงคุณค่าที่ครอบคลุมแนวคิดต่างๆ ที่มีคุณค่าและความพากเพียรพยายามทางวิชาการอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยของบรรดานักคิดที่ยิ่งใหญ่ของอิสลาม นับตั้งแต่ฟอรอบี อิบนิซีนา กระทั่งซ็อดรุลมุตะอัลลิฮีน ปรัชญามีขอบข่ายของเนื้อหาที่กว้างขวาง ซึ่งการค้นคว้าด้านปรัชญาไม่ได้จำกัดอยู่เพียงด้านใดด้านหนึ่งของโลกเท่าน้้น แท้จริงแล้วปรัชญาที่หลาย ๆ คนอ้างตัวว่ารู้จักนั้นคืออะไร? ความแตกต่างระหว่างปรัชญาและศาสตร์อื่น ๆ คืออะไร? และเพราะเหตุผลอันใดที่ไม่มีใครมองไปยังศาสตร์อื่น ๆ เช่นนี้? ทำไมจึงไม่มีใครคัดค้านหรือปฏิเสธ ทฤษฎี ในศาสตร์อื่นเช่นคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ หรือ เคมี? คำตอบในเรื่องนี้มีหลายเหตุผลแต่หนึ่งในเหตุผลหลักเป็นเพราะศาสตร์ต่าง ๆ เหล่านี้ มีศัพท์เทคนิคที่เฉพาะของ ในขณะที่ปรัชญาจะใช้ศัพท์ธรรมดา ที่คนทั่วไปใช้กันในชีวิตประจำวัน เช่น “ความจริงสูงสุด” “ความว่างเปล่า” “ปฐมเหตุ” “ผล” “ภวันต์พึ่งพา” “เหตุที่จำเป็น” “กุวะฮ์”(สมรรถนะอนาคต) บิลเฟี๊ยอ์ (สมรรถนะปัจจุบัน)“สิ่งใหม่” “สิ่งที่เป็นดั้งเดิม“มุตะก๊อดดัม”(สิ่งที่อุบัติขึ้นก่อน)“มุตะอัคเค๊ร”(สิ่งที่อุบัติขึ้นภายหลัง) “ผู้รู้” “ประจักษ์รู้”