เสียงลมกระซิบผ่านระยับแสงจันทรา แหงนหน้ามองฟ้าระย้าจับจิตตรึงใจ คำกล่าววาจามั่นคงดั่งขุนเขา จดจำคำมั่นสัญญาจะรอวันที่ได้เจอ... ความรักเหนือกาลเวลาแม้แต่ชาติภพภูมิก็ไม่อาจขวางกั้น ด้ายแดงที่ไม่อาจสะบั้นด้วยเงื่อนไขของสองดวงใจที่ยังคงผูกพันเหนือลิขิตแห่งโชคชะตา... ชาติที่แล้วนางมีหน้าที่และความรักแยกกัน หน้าที่และความรักนางต้องเลือก นางเลือกหน้าที่มากกว่าความรักและทิ้งเขาไปไม่รักษาคำสัตย์ แต่ชาตินี้หน้าที่ของนางก็คือความรัก ดังนั้นแล้วความรักของนางก็คือหน้าที่ นางจะทำมันให้ดีให้เต็มที่ไม่ให้เสียชาติเกิด “ด้วยเกียรติของชาตินักรบ คนเดียวที่ฉันจะไม่ทิ้งไปก็คือคุณ” อิงอิงทำท่าทางขึงขังเข้มข้นทั้งยังพูดจาฉะฉานตามคำสัตย์ที่มีมาตั้งแต่ชาตินู้น อานนท์ได้ฟังประโยคโบราณอย่างนั้น น้ำเสียงอย่างนั้น และท่าทางขึงขังอย่างนั้น เขาถึงกับใจกระตุกอุ่นวาบขึ้นมา มารยาของคนตรงหน้าเขาในเวลานี้นั้น เขากำลังยอมรับว่า ช่างร้ายกาจ! พบกับท่านรองประธานสุดหล่อหุ่นสุดแซ่บมาดสุดเนี๊ยบดุดันเย็นชาอย่าบอกใคร “คืนนี้เรามาต่อกัน” เขาเอ่ยคำนั้นด้วยใบหน้าเรียบเฉยสายตามองอยู่ที่เอกสารในมือ เธอถึงกับกะพริบตาปริบๆ ก่อนตอบออกไป “ไม่เอา ยังเจ็บอยู่เลย” “เจ็บแค่ครั้งแรก...” เขาพูดต่อด้วยท่าทางสุขุมนุ่มลึกสวนทางกับประโยคสนทนา เธอถึงกับเงียบไป มันใช่เรื่องที่จะต้องมาคุยกันในห้องทำงานไหม!?