หัวใจปลายฟ้า โดย..บัวริน อารัมภบท หล่อนอึ้งไปทันที ขณะเผชิญกับความโกรธของอดีตสามี...ไม่ใช่ซิ...เขายังคงเป็นสามีของหล่อนอยู่ต่างหาก ถ้าเขาไม่ได้เป็นสามีของหล่อนแล้ว หล่อนคงไม่ต้องมาเสียเวลาขอหย่าจากเขาแบบนี้หรอก หน้าของศดายุแดงก่ำด้วยความโกรธจัด ใบหน้าบึ้งตึงของเขาบอกให้ทราบถึงความเครียดเขม็งภายใน “คุณยุ...” “โผล่หน้ามาได้แล้วเหรอ” แก้วกัลยาหน้าขาวซีด “คุณ...” เขากรากเข้ามาเผชิญหน้ากับหล่อน “วันนี้เอาผัวใหม่มาด้วยหรือไง...”เขาแสยะยิ้มออกมาอย่างหยามหยัน แก้วกัลยาหน้าแดงก่ำ กับถ้อยคำหยาบคายของเขานั้น “ถ้าพูดกันดีๆไม่ได้ ก็อย่าพูดกันดีกว่าค่ะ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ ไหนล่ะคะ คุณต้องการหย่านักไม่ใช่เหรอ”คำพูดที่เปล่งออกมานั้นดังไม่ต่างอะไรกับเสียงกระซิบเลยแม้แต่น้อย ดวงตาคู่สวยไหวระริกขณะพยายามประสานสายตากับตาคมกริบนั้นไม่ยอมหลบ ให้เขารู้ว่าหล่อนไม่กริ่งกลัวเขาแม้แต่น้อย “ผู้หญิงแพศยา!” “มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ...ฉันไปทำอะไรให้คุณ ถ้าคุณต้องการหย่าก็หย่าเลยซิ มาด่าฉันทำไมกัน” ศดายุมองมาด้วยสายตาโกรธจัด“ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาหย่ากับเธอ” “อะไรนะคะ”แก้วกัลยาอุทานอย่างตกใจ “ก็...ก็คุณ...ติดต่อไปเพื่อขอหย่ากันไม่ใช่เหรอคะ” “ใช่...”เขาเกรี้ยวกราด “แต่ไม่ใช่หลังจากผัวใหม่ของเธอยื่นขอเสนอขอเงินห้าล้านจากฉันแน่” แก้วกัลยาหน้าซีดเผือด“ฉัน...ฉันไม่ทราบมาก่อน แต่...คุณอาจจะไม่เชื่อ...ฉัน...ฉันไม่ต้องการเงินของคุณแม้แต่บาทเดียว คุณมาก็ดีแล้ว เราจะได้ไปหย่ากันให้สิ้นเรื่องสิ้นราวกับไป...ทุกอย่างจะๆได้ยุติแต่เพียงเท่านี้ รับรองเลยว่าคุณจะไม่เสียเงินแม้แต่บาทเดียวกับการหย่าครั้งนี้” ศดายุหัวเราะเยาะออกมา รักด้วยใจบัวริน