นาดามองอัสมานที่เซ็นชื่อลงไปในใบหย่าด้วยหัวใจที่แทบจะสลาย “นี่ครับ”เจ้าหน้าที่ให้นาดาเซ็น เธอค่อยๆ ยกมือที่สั่นเทานั้นไปจับปากกา “เรียบร้อยค่ะ”เธอรู้สึกอื้ออึงไปหมด พยายามแค่ไหน อดกลั้นเท่าไหร่ ที่จะไม่เสียน้ำตา ขณะนั้นเอง โซเฟียและปาจรี รวมถึงราชิดได้มาถึงที่บ้านของอัสมาน ทุกสายตาหันไปมองกลุ่มคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ในห้อง “จะมาขัดขวางการหย่างั้นเหรอ สายไปแล้วล่ะ”รอกียะฮ์แสยะยิ้มอย่างผู้มีชัย เมื่ออัสมานได้เลือกลูกสาวของเธอ แทนที่จะเลือกนาดา “ไม่ได้มาขัดขวางค่ะ แต่ฉันตั้งใจ ให้พวกเขาหย่ากันก่อน แล้วค่อยมารับนาดากลับ”โซเฟียยิ้มให้ “เพราะฉันไม่เคยเห็นด้วยกับการแต่งงานของนาดาและอัสมาน” “ ..”ทุกคนฟังอย่างสนใจ “ที่นาดาต้องแต่งงาน ก็เพราะ ต้องรักษาหน้าของสองตระกูลไว้ หลังจากที่อาฟียะฮ์ก่อเรื่องงามหน้า หนีการแต่งงานไป”โซเฟียพรั่งพรูออกมาด้วยความคับแค้นใจ “ทั้งๆ ที่ฉันมีว่าที่ลูกเขยอย่างราชิด ผู้ชายที่เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติ ซึ่งพวกเราได้คุยเรื่องแต่งงานของนาดาและราชิดไว้ก่อนแล้ว แต่พวกคุณ ก็ทำลายชีวิตลูกสาวฉัน พรากลูกสาวฉันไปจากว่าที่เจ้าบ่าวที่แท้จริงของเธอ” “ ..”อัสมานมองไปยังราชิดก่อนจะหันมายังนาดาด้วยความคับแค้นใจ ทำไมเธอไม่บอกเขาสักคำว่ามีคู่หมาย ทำไมต้องปิดบังว่าทันทีที่หย่ากับเขา เธอก็พร้อมจะมีผู้ชายคนใหม่มาต่อคิว อัสมานกำมือเข้าหากันด้วยความโกรธ เจ็บใจจริงๆ ถ้ารู้สึกนิด เขาจะไม่หย่า จะปล่อยให้เธอทรมานอยู่กับเขานี่ล่ะ “แล้วฉันขอประกาศ ขอห้ามพวกคุณ ไม่ว่าใคร ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับลูกสาวฉันอีก”โซเฟียออกโรงปกป้องลูกเต็มที่ อัสมานสีหน้าเคร่งเครียด ให้ตายเถอะ! เขาทำพลาดมหันต์ อยู่ดีๆ ก็ดันปล่อยเมียไปให้คนอื่น โซเฟียเดินเข้ามา แล้วประคองนาดาให้ลุกจากเก้าอี้ จากนั้นก็หันไปหยิบใบหย่ามาไว้ในมือ “ขอบใจนะ ที่ยอมปล่อยลูกสาวฉันกลับมาง่ายๆ โดยที่ฉันไม่ต้องออกแรงทำอะไรเลย”โซเฟียยิ้มเย้ยลูกเขย อัสมานน้ำตาร่วง กำมือเข้าหากันแน่น “มันเป็นแผนของคุณตั้งแต่ต้น ที่ยุยงให้นาดาหย่า”อัสมานค่อยๆ ยืนขึ้นเผชิญหน้ากัน อัสมานเชื่อมั่นว่า การที่ภรรยายืนกรานว่าจะหย่า หากเขาไม่มีเธอเพียงคนเดียว ..ความคิดนี้ น่าจะมาจากแม่ยายตัวแสบนั่นเอง “ฉันใช้สามีคนเดียวกับรอกียะฮ์ก็ทุกข์ใจพอแล้ว อย่าให้ลูกสาวฉันต้องใช้สามีร่วมกับอาฟียะฮ์เลย เพราะฉันไม่อยากให้ลูกฉันทรมานเหมือนที่ฉันเป็น”โซเฟียมองอดีตลูกเขยด้วยความไม่พอใจ “ ..”อัสมานมองไปยังนาดาด้วยความเสียใจระคนความเสียดาย “ไปกันเถอะค่ะแม่”นาดาก้าวเท้าเดิน “นาดา”อัสมานยื่นมือไปจับแขนเธอไว้ “ปล่อยลูกสาวฉัน”โซเฟียสั่ง เมื่อเดินมาแค่ไม่กี่ก้าว นาดาก็รู้สึกหน้ามืด เป็นลมล้มลง “นาดา!”ราชิดและอัสมานต่างรีบเข้าไปรับร่างเธอไว้ไม่ให้ล้มลงกระแทกพื้น กลายเป็นราชิดที่คว้าร่างนาดาไว้ได้ทัน เธออยู่ในอ้อมกอดเขา อัสมานเห็นแล้วแทบกระอักเลือด หัวใจเขาเหมือนกำลังถูกควักออกไปจากอก “ปล่อยเมียฉันเดี๋ยวนี้”อัสมานสั่ง