“พี่นุปล่อยแขนรัญนะคะ รัญเจ็บค่ะ” “รัญสัญญาก่อนสิว่าจะเลิกกับไอ้บ้านั่นแล้วกลับมาคบกับพี่” ดนุพลยังคงเกรี้ยวกราดไม่หยุด “กรุณาปล่อยแขนคนรักของผมด้วยครับ” “คุณพิชยะ” รัญชนาอาศัยจังหวะที่ดนุพลชะงักกับผู้มาใหม่ รีบสะบัดตัวแล้ววิ่งไปอยู่ข้างๆ พิชยะทันที เสียงที่ดังขึ้นเรียกสติของดนุพลให้หันกลับไปมองผู้มาใหม่ ชายหนุ่มร่างสูง ดวงตายาวรีหางตาชี้ขึ้นนิดๆ จมูกที่โด่งเป็นสัน ผิวพรรณดูสะอาดสะอ้าน หรือหมอนี่จะเป็นคนรักใหม่ของรัญชนา “เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ” “ผมบอกให้คุณปล่อยแขนคนรักของผมไงครับ คุณก็ยังดูอายุไม่มากเท่าไหร่นะ ทำไมหูไม่ดีแล้วล่ะครับ” “แก!” เสียงตอบกลับที่ฟังแล้วกวนประสาทไม่น้อย ทำให้ดนุพลควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ตั้งท่าจะโผเข้าใส่พิชยะ “พี่นุหยุดอยู่ตรงนั้นเลยค่ะ นี่ไงคะคนรักของรัญ ถ้าเห็นแล้วก็กรุณากลับไปได้แล้วนะคะ” *************************************************