คำว่า “สร้างสภาวการณ์” ในหนังสือเล่มนี้ ใช้แทนคำว่า “เจ้า ซื่อ” ในภาษาจีน หมายถึง การใช้รูปแบบวิธีการต่าง ๆ สร้างอำนาจ อิทธิพล บารมี พลานุภาพหรือแนวโน้มบางอย่าง หรือสร้างสถานการณ์บางอย่าง ช่วยเพิ่มพูนอำนาจ อิทธิพล บารมี พลานุภาพให้กับฝ่ายตน และลดทอนอำนาจ อิทธิพล บารมี พลานุภาพของฝ่ายตรงข้าม เปลี่ยนแปลงแนวโน้ม สภาพและดุลกำลังที่เป็นอยู่ เพื่อโจมตี เอาชนะฝ่ายตรงข้ามโดยพลันในท้ายที่สุด เห็นได้ชัดว่า เป็นคำกลาง ๆ ไม่แฝงนัยเชิงลบ อยู่ที่ “นักสร้างสภาวการณ์” มีเป้าหมายอะไร และผลที่เกิดขึ้นเป็นอย่างไร ซึ่งทุกฝ่ายต่างอ้างว่าทำเพื่อประเทศชาติหรือสังคมโลกอยู่แล้ว ...อาจจะไม่จำเป็นต้องพูดถึงผู้ที่มีผลประโยชน์ได้เสีย โดยเฉพาะฝ่ายชนะ ทั้งระดับผู้นำและแขนขาในการ “สร้างสภาวการณ์” แล้ว เพราะ... พวกเขาล้วน “สร้างสภาวการณ์” ได้อย่างแยบคาย แนบเนียนและชำนิชำนาญ ปรมาจารย์ยุคโบราณถ้ากลับชาติมาเกิด ก็ยังต้องยกย่องนับถือ ...แม้กระนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงมิได้หยุด ถึงเป็นฝ่ายชนะ ก็ไม่ควรประมาท ยิ่งถ้าเป็นฝ่ายแพ้ ยิ่งต้องน้อมใจศึกษา รู้เขารู้เราให้ถ่องแท้ มิเช่นนั้น ก็ต้องเป็นฝ่ายแพ้ตลอดไป ที่สำคัญคือ ถ้าไม่คิดแก่งแย่งแข่งขันช่วงชิงผลประโยชน์กับใคร ยิ่งต้องทำความเข้าใจเป้าหมายและพฤติการณ์ของ “นักสร้างสภาวการณ์” ให้ดี เพราะอาจตกเป็นเครื่องมือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแบบไม่รู้ตัว ซ้ำต้องเสียใจภายหลังว่า ตนเสียสละโดยที่ส่วนรวมส่วนตัวล้วนไม่ได้ประโยชน์จริง หรือตนก็มีส่วนผิด “ช่วยสร้างปัญหามากมาย” ทิ้งไว้ให้กับประเทศชาติหรือสังคมโลกเช่นกัน...