จากความสัมพันธ์ต้องห้ามเพียงชั่วคืน ก่อเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขที่ไม่อาจบอกใครได้ กลายเป็นตราบาปที่ขอรับไว้แต่เพียงผู้เดียว… “บอกพี่มา! ใคร ใครที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้มินตรา!!” มินตราถอยหลังกรูดเมื่อณนนท์เดินเข้าหาด้วยสีหน้ากราดเกรี้ยว ก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อบ่าไหล่บอบบางทั้งสองข้างถูกชายหนุ่มบีบกระชับเอาไว้อย่างรุนแรง ณนนท์สบตารื้นหยาดน้ำใสของหญิงสาวแล้วยิ่งโกรธ เขาอยากจะฆ่าหล่อนนัก “ว่าไงล่ะมินตรา ใคร! เธอบอกพี่มาสิว่าไอ้สารเลวนั่นมันเป็นใคร!!” เสียงตะคอกและแรงเขย่าจากคนตัวโตทำให้มินตราหน้ามืด “ไม่! คุณนนท์อย่า มิ้นเวียนหัว คุณนนท์…” “มาอย่าสำออยมินตรา! เธอไปมั่วกับใครมาบอกพี่ บอกมาสิ บอกมา!!” “คุณนนท์!!” มินตราหน้าเผือดซีด ณนนท์ไม่เคยหยาบคาย เขาสุภาพมาตลอดนับแต่จำความได้ “ใคร! มันเป็นใคร?” ตะคอกใส่ไปพร้อมกับการเขย่าร่างบางอย่างรุนแรง