ทั้งชีวิตอยู่แต่ในกรอบแสนเคร่งครัดมาตลอด พอคิดจะนอกลู่นอกทางสักครั้งหนึ่ง ก็เตลิดจนกลับทางเดิมไม่ได้อีกเลย “วันนี้ลิซดูดีขึ้นกว่าเมื่อวานนะ หายแล้วใช่ไหมครับ” “ค่ะ” “ยาของพัดได้ผล” “ยาอะไรคะ”เธอถามอย่างสงสัย เมื่อวานเธอทานแค่ยาพาราเซตามอลเม็ดเดียว “ที่พัดฉีดยาให้เมื่อคืนไง” “บ้า!”ใบหน้านวลขาวอมชมพูร้อนฉ่าจนเปลี่ยนเป็นสีแดง “เข็มฉีดยาพิเศษสำหรับคนพิเศษ” “ทะลึ่ง! ทำไมเป็นคนทะลึ่งแบบนี้” “พัดอุตส่าห์คิดว่าถ้าเช้านี้ยังไม่ดีขึ้นจะฉีดยาแรงๆให้อีกสักรอบ”เสียงทุ้มเอ่ยยั่วเย้า