“พี่หนึ่ง” เธอเรียก ใจอยากจะผลักเขาออกแต่ร่างกายกลับไม่ยอมฟังคำสั่ง “มีนทำให้พี่คิดถึงแต่เหตุการณ์เมื่อวาน หลับตาทีไรก็มีแต่ภาพในรถของเราสองคนลอยเข้ามาทุกที” เขาบอกเสียงแผ่ว ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดแก้มเนียนจนมทิราไม่เป็นตัวของตัวเอง ความใกล้ทำให้เธอเห็นความมั่นคงจริงจังในดวงตาสีดำสนิทผ่านกรอบแว่นใส ด้านในนั้นมีเงาของเธออยู่ หญิงสาวหลับตาเพื่อข่มความหวั่นไหวที่เกิดขึ้น เธอไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้ จึงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ให้เธอไปต่อกรกับชายร่างสูงหรือคนงานเกเรไม่ตั้งใจทำงาน เธอยังรู้สึกกล้าและมั่นใจมากกว่าอยู่ต่อหน้าเอกอนันต์เสียอีก “อุ๊ย!” มิทราอุทานก่อนเสียงของเธอจะถูกกลืนหายเข้าในอุ้งปากของคนตรงหน้า ริมฝีปากของเธอถูกปิดสนิทโดยปากของเอกอนันต์ ลิ้นร้ายของเขาไล่ต้อนพัวพันลิ้นของเธอในอุ้งปากเล็ก มือของเขาหนุบหนับเหมือนปลาหมึก ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังบอบบาง หญิงสาวลืมตาและเห็นใบหน้าของเขาใกล้ยิ่งกว่าใกล้เสียอีก ปลายจมูกของทั้งสองชนกัน ดวงตาของเขาจ้องนิ่งมาที่ใบหน้าเนียนไม่กะพริบ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ติดตามเรื่องอื่นๆ ได้ที่ เฟสบุ๊ก : จันทร์ทอแสง