“คุณจะแต่งงานกับเพื่อนของฉันจริงหรือเปล่าคะ” คำถามอย่างยากลำบากบนใบหน้าที่เหมือนปลายประสาทถูกทำลายเพราะมันไม่แสดงถึงความรู้สึกนึกคิดหรอความมีชีวิตชีวาสักนิดเดียว มีเพียงเสียงถามของหล่อนเท่านั้นที่ทำให้เขายังนึกว่าหล่อนเป็นคนอยู่ “ไปเอามาจากไหนล่ะ” “มีข่าวเกี่ยวดองของสองตระกูล เท่าที่รู้ทายาทของสองตระกูลนี้ก็คือคุณกับเกตุแก้ว” หล่อนทรุดนั่งโดยที่เขาก็ไม่ได้อนุญาต ดวงหน้าหล่อนจ้องเขาเหมือนไม่อยากจะเชื่อ มันทำให้คนที่กำลังจะปฏิเสธไปว่าเขาไม่รู้เรื่องที่หล่อนถามสักนิด นึกถึงเรื่องที่หล่อนปิดบังการมีชีวิตอยู่ของพี่ชายแล้ว จากที่จะอธิบายที่หล่อนเข้าใจผิด เขากลับสุมไฟเข้าไปในอกหล่อนอีกกองใหญ่... “งั้นเหรอ... เป็นเพื่อนคุณก็ดีนี่ เกตุแก้วเป็นเด็กดี สวยและว่าง่ายอีกด้วย หรือคุณว่าไง” เลิกคิ้วเหมือนจะถามว่ามีอะไรไหม... ได้ยินเสียงหล่อนครางเหมือนไม่อยากจะเชื่อ หล่อนเครียดเคร่งและช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน ดูหล่อนเสียใจกว่าตอนเสียตัวให้เขาอีกที่คิดว่าเขาจะแต่งงานกับคนอื่น ถ้ารู้ว่าวิธีนี้จะทำให้หล่อนเจ็บปวดได้ เขาคงทำไปนานแล้ว “เพื่อนของฉันเป็นคนดีเกินกว่าจะต้องมาใช้ชีวิตกับคุณ” “เพราะเขาเป็นคนดีไงถึงต้องใช้ชีวิตกับผม ตอนนี้ผมยังไม่ได้แต่งก็ใช้ชีวิตให้คุ้ม อาจจะมีนอนกับผู้หญิงเบี้ยบ้ายรายทางบ้างก่อนแต่งแต่หลังแต่งนี่คุณไม่ต้องห่วงแทนเพื่อนคุณหรอกนะเพราะว่าผมจะเป็นสามีที่ดีและหยุดทุกอย่างมาสร้างครอบครัวกับเขา คุณควรดีใจแทนเพื่อนด้วยซ้ำไปนะ” คำพูดเจือรอยยิ้มเยาะหยัน และดวงตาคมปลาบที่ทอดมองมายังหนึ่งในผู้หญิงเบี้ยบ้ายรายทางของเขากัดริมฝีปากที่สั่นระริกไว้แน่น... ก้อนแข็งๆ ที่ไม่รู้ที่มาจุกในลำคอจนแน่นไปหมด “ถ้าคุณทำอย่างนั้นได้จริงก็ต้องทำตั้งแต่วันนี้ เราต้องจบกัน ฉันจะไม่ขัดขวางถ้าคุณสัญญาว่าหลังจากแต่งงานแล้วจะทำตามอย่างที่พูด” “ถ้าคุณยังหาเงินมาคืนไม่ได้ ผมก็จะนอนกับคุณไปทุกวันจนกว่าจะแต่งงาน...” ตรัยบอกชัดถ้อยชัดคำ ยิ่งเห็นหล่อนมองเขาอย่างกับมองปิศาจร้าย เขากลับยิ้มได้มากกว่าที่เคย... “คุณ... ทำไมร้ายอาจอย่างนี้ คุณก็รู้ว่าพวกฉันเป็นเพื่อนกัน ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย คุณตั้งใจจะแต่งงานและให้เกียรติเพื่อนฉันก็ควรเลิกยุ่งกับฉัน จะยื้อไว้ทำไมปล่อยฉันไปทำงานหาเงินมาให้คุณไม่ดีกว่าหรือไง ทำไมต้องกักขังไว้ด้วยถ้ารู้ว่าสถานะของเรามันจะเป็นอย่างไรหลังจากที่คุณแต่งงาน” หยาดน้ำตาหนึ่งหยดร่วงแหมะจากดวงตาหล่อน จากนั้นมันก็ไหลพร่างพรู ไม่หยุดพอๆ กับคำถามมากมาย “อยากรู้งั้นเหรอว่าทำไมถึงไม่ปล่อยคุณไป” ตรัยตะคอกถามคนที่มาร้องไห้ใส่เขา “ที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะผมอยากให้คุณเจ็บ เจ็บไปถึงไอ้พี่ชายจอมร้ายกาจของคุณด้วยยังไงล่ะ”