“ผมจำหน้าน้องสาวของคุณไม่ได้” “สารเลว! คุณทำลายชีวิตของน้องสาวฉันจนป่นปี้ ยังมีหน้ามาพูดว่าจำหน้าน้องสาวของฉันได้ไม่อีก เลวที่สุด” “ด่าผมได้เลย ปาลิตา ต่อให้คุณด่าผมมากเพียงใด มันก็ไม่ได้ช่วยให้ผมจำหน้าน้องสาวของคุณได้” “แบบนี้ช่วยให้คุณจำได้ไหม” เผียะ!!! “แบบนี้ดีกว่า ปาลิตา คงช่วยกระตุ้นความจำของผมได้ดีที่สุด” ริมฝีปากร้อนรุ่มกดกระแทกจุมพิต ไม่มีความหวานฉ่ำกับจุมพิตนี้ คงมีแค่เพียงการบดขยี้จาบจ้วงลงไปบนเรียวปากอิ่ม “ปล่อยฉัน...คนเลว...” “คุณอยากให้ผมจำหน้าน้องสาวของคุณได้ไม่ใช่หรือปาลิตา บางทีพี่กับน้องก็อาจจะมีอะไรคล้ายๆ กัน และบางทีการเมคเลิฟกับคุณ คงช่วยให้ผมนึกถึงน้องสาวของคุณได้เร็วขึ้น” มาร์คัสผลักร่างบางให้ล้มลงไปบนเตียง โผเข้าไปทาบทับไม่ให้ปาลิตาดิ้นหนีไปได้ ก่อนจะเริ่มลงทัณฑ์ปาลิตาให้หลาบจำด้วยไฟรักอันหฤหรรษ์ “ผมจะลงโทษคุณ ปาลิตา คุณจะต้องครางกระเส่า เพราะบทลงโทษของผม” “ไม่...ไม่มีทาง” “คุณต้องจดจำบทลงโทษของผมไปอีกนาน” “ฉันเกลียดคุณ มาร์คัส!” “ดี ยิ่งคุณเกลียดผมมากเท่าไร ผมยิ่งทำให้คุณร้องครางมากเท่านั้น” มาร์คัสรู้ดีว่าต้องทำอย่างไรให้ปาลิตาอ่อนระทวยเป็นดั่งขี้ผึ้งลนไฟ มือใหญ่ที่มีชีวิตชีวา เริ่มทำหน้าที่สร้างความหฤหรรษ์ด้วยการลากไล้เป็นทางยาวจากปทุมถันเต่งตึงเต็มไม้เต็มมือ ลงต่ำไปถึงหน้าท้องแบนราบ นวดเฟ้นทั่วหน้าท้อง ปลุกไฟสวาทในตัวของปาลิตาให้ลุกฮือมากกว่าเดิม ก่อนจะวกกลับขึ้นมากอบกุมปทุมอิ่มฟอนเฟ้นหนักหน่วง สะกิดยอดถันสีชมพูด้วยจังหวะรัวเร็วเร่าร้อนสร้างความเสียวซ่านให้กับผู้เป็นเจ้าของอย่างถึงที่สุด เมื่อน้องสาวต้องตรอมใจตายเพราะถูกผู้ชายที่รักที่สุดทิ้งไป ปาลิตาจึงต้องมาทวงความยุติธรรมให้กับน้องสาว และคนที่ต้องชดใช้หนี้บาปให้กับเธอคือ มาร์คัส คลาร์ก! มาร์คัสเป็นแค่เพียงแพะรับบาป แต่เขายอมให้ปาลิตาลงทัณฑ์ตามที่เธอต้องการ นั่นก็เป็นเพราะว่าหัวใจของเขากำลังสยบให้กับเธอ และเมื่อถึงเวลาต้องแก้แค้นกลับคืน มาร์คัสจะลงทัณฑ์ปาลิตาให้ตกอยู่ในบ่วงสวาท ด้วยเพลิงเสน่หาอันเร่าร้อน...